Nadesłane: Deja vu

Siedzę w samochodzie jest już 21.30. Jestem tu już niemal godzinę. Jest środek jesieni. Dni jeszcze ciepłe ale wieczory już bardzo chłodne. Zaraz skończą mi się fajki i czas na możliwość przeprowadzenia jakichkolwiek czynności ( wolno nam podejmować je do godz. 22.00 ). Znajduję się przed ładną przedwojenną kamienicą, wąskie uliczki, bliskość sądu, pięknego placu, banki, rynek handlowy. 

       W kamienicy tej na parterze w kawalerce mieszka Waldek z Adasiem. Waldek to ojciec 6 letniego Adasia. Waldek i Adaś zostali sami na świecie, nie mają żadnej bliższej rodziny. Matka Adasia – Baśka zmarła jakieś 4 lata temu, Adaś miał 2 latka. Zmarła na stwardnienie rozsiane ale nie bez znaczenia miał fakt, że ćpała co się dało i nie stroniła też od alkoholu. Miała też HIV. Waldek ,,tylko’’ pił, jednak w miarę swoich możliwości opiekował się synkiem. No przynajmniej z początku. Później okazało się, kiedy dziecko trafiło do przedszkola, że jest niedożywione i ma dużą dysfunkcję wzroku. Przychodziło do przedszkola bardzo często brudne, skarpety nie do pary lub było nieadekwatnie ubrane do aktualnej pogody. 

       Waldek nie był zbyt pracowity, a przynajmniej tak wynikało z akt, kiedyś dawno temu pracował w jakimś przedsiębiorstwie państwowym, w jakimś ,,molochu’’ – zmieniły się jednak czasy i nastąpiła restrukturyzacja - dla Waldka zabrakło miejsca pracy. Obecnie był na garnuszku opieki społecznej. Poza tym można powiedzieć, że to Adaś ,,utrzymywał’’ tatę albowiem to on otrzymywał rentę socjalną po zmarłej matce. W sumie to też niewiele brakowało a nawet tego by nie było. Baśka do ,,tytanów’’ pracy nie należała. Przepracowała w swoim co prawda krótkim, ale jednak życiu zaledwie 4 lata. To za mało aby dziecko wg przepisów mogło otrzymać rentę socjalną po zmarłym rodzicu. Istnieje jednak w prawie możliwość uzyskania w wyjątkowych sytuacjach renty specjalnej przyznawanej bodajże przez dyrektora ZUS. Dzięki opisaniu takiej sytuacji przez kuratora zawodowego ( ja byłem wtedy społecznym ) Waldek a właściwie Adaś taką rentę otrzymał, skromną bo skromną ale zawsze coś. 

       Kurator w rodzinie pojawił się po śmierci Baśki – sąd ograniczył władzę ojcu. Typowe Opm – nadzór opiekuńczy. Trzeba im pomagać i kontrolować tatusia czy sobie radzi. Kawalerka w której przebywają jest oczywiście własnością miasta. Mieszkanie jest w miarę czyste, jakieś stare meble ale jeszcze nadające się do użytku, aneks kuchenny i kibelek z umywalką. Skromnie ale może być. To co zawsze mnie ruszało to, to że na półkach było pełno książek, historycznych, technicznych, bajek, jakieś poradniki i SF też się tam znalazło. W mieszkaniu przeważnie panował bałagan, porozrzucane ubrania, pełno brudnych talerzy w pokoju i kuchni. Waluś poza alkoholem palił papierosy i w chacie było zawsze siwo od dymu. Nieraz jak ich odwiedzałem to kazałem otwierać okna bo normalnie można było się udusić. 

       Adaś był fajnym chłopcem, aż trudno uwierzyć ale lubił się bawić- często sam, jakimiś starymi mocno zniszczonymi zabawkami. Do przedszkola chodził chętnie, w przedszkolu go chwalili. Jak ja tam przychodziłem to zauważyłem, że był na etapie nauki gry w szachy. Jak się nauczył przy mojej niewielkiej pomocy to jak tam wpadałem to zawsze jakąś małą partyjkę rozgrywaliśmy. Polubił mnie a ja jego. Waldek po śmierci Baśki związał się z Kryśką. Też miała ograniczona władzę rodzicielską nad swoją córeczką Anią lat 5. Kryśka była nieco ,,ociężała umysłowo’’. ,,Zaglądała do kieliszka’’, ale tak z umiarem. Mieszkała na obrzeżach miasta. W weekendy Waldek z Adasiem zostawali czasem u niej. Czasem ona nocowała ze swoja Anią u niego. W zasadzie nie było tak źle jak byli razem, chyba, że akurat mieli ochotę wypić. Ona jak była u niego to przynajmniej chatę mu ,,odgruzowywała’’. 

       No dobra tak siedzę w tym aucie i myślę o tym ale czemu ja tu w ogóle dziś tak późno jestem ? Acha był cynk z przedszkola, że Adasia nie było. No dobra ale już jest 22.10, miałem już trzy tel. z domu kiedy wrócę. Dobra spadam, jutro podjadę a z rana zawiadomię zawodowego. Jadę, po drodze widzę jednak, że idą w czwórkę z przystanku autobusowego. Obserwuje ich z auta chwilę. Dobra Waldek idzie prosto chyba trzeźwy. Uff… bo bym się martwił. Rano dzwonię do zawodowego. Informuję co i jak i mówię, że dziś podjadę. Moja zawodowa mówi mi abym dał sobie spokój z dzisiejszym wyjazdem, że ona podjedzie dziś lub jutro bo i tak wywiad kontrolny musi napisać. - kuratorzy zawodowi mają obowiązek co jakiś czas pisać sprawozdanie/wywiad kontrolny z pełnienia funkcji przez kuratora społecznego w konkretnym nadzorze/dozorze. 

       Dwa dni później dostaje telefon od zawodowego, że jak będę na mieście abym do niego wpadł w sprawie Waldka i Adasia.. Uuuu myślę sobie, albo coś się dzieje albo ,,kontrolny’’ coś nie tak…ale, nie to nie możliwe, do przedszkola chodzę, do nich tym bardziej, częściej pewnie niż trzeba. OPS rozpytuję, z dzielnicowym mam kontakt, sąsiedzi mnie już nie lubią ( taki żarcik) bo u Waldka domofon zepsuty i musze do nich dzwonić, więc niejako przy okazji ich pytam… Chyba jest Ok. Dobra przychodzę do zespołu do sądu. Tam moja zawodowa mówi, że kontrolny jak najbardziej Ok. – uff zawsze to jakiś stresik . Nie było Adasia w przedszkolu wtedy jak ja byłem bo nocowali u Kryśki, a rano nikt nie odprowadził dziecka, ale to pal sześć, ważne, że po tym biba była. Waldek libacje z kumplem zrobił, jak ona ok 15.00 wpadła to wszystko porozwalane, syf w chacie, jakieś kurtki na podłodze, butelki po wódzie pod stołem, jakaś rozsypana popielniczka na tapczanie i część książek z półek powylatywała. Adaś był głodny, bo tata jak się spił to w dupie miał syna który nic nie jadł. To zawodowa przetrząsnęła kuchnie i jakiś makaron do gara włożyła a on jak zaczął dochodzić do siebie to ser mu do tego z cukrem dał. Adaś podobno tak jadł jak to się mówi aż mu się uszy trzęsły. Ponadto mówi, że siedziała tam ponad 1,5 godz. żeby doszedł do siebie. Natłukła mu do głowy, że jeszcze raz to wniosek do sądu będzie o umieszczenie małego w placówce. Poza tym ma posprzątać, nie czekać na Kryśkę i dziecko do przedszkola zaprowadzić na następny dzień. Mówi mi, że dobrze by było abym tam jakoś niedługo zajrzał. Odpowiadam jakie niedługo – dzisiaj tam pójdę, sprawdzę czy wszystko Ok. czy posprzątał itp. 

       Wychodzę z sądu jest południe. Skończę prace i pojadę tam. Jak zaplanowałem tak zrobiłem. Nie pojechałem do domu na obiad tylko od razu do Waldka. Podjeżdżam pod jego kamienicę, jest już coś Ok. 16.00 . Czyli mniej więcej 24 godz od wizyty zawodowej. Akurat zwalniają się miejsca parkingowe bo ludzie też prace kończą. Wchodzę na klatkę, akurat drzwi otwarte, okno Waldka obok, widzę światło, no to jest w domu. Pukam do drzwi bo dzwonek też zepsuty. Nic, pukam głośniej dalej nic. Co jest do cholery ? Słyszę jednak jakiś ruch za drzwiami. No to dość głośno wołam Panie Waldku kurator – kuźwa jak ja nie lubię tego robić, zaraz cała kamienica wie kto przylazł i wioche robi, Panie Waldku proszę otworzyć. Nic. Wale w te drzwi aż sąsiad z naprzeciwka wychodzi i mówi, że jest w środku tylko bibę miał. Jak to bibę miał, chyba wczoraj skończył ? Nie panie wieczorem znowu chlał. Kurwa – myślę, ale kiedy przecież zawodowa była? Walę jeszcze mocniej w te pieprzone drzwi a mocne skurczybyk ma. W końcu słyszę- spierdalaj!! Ja ci kurwa dam spierdalaj-myślę. Proszę otworzyć dziecko chcę zobaczyć. Spierdalaj bo policje wezwę ( głos jednak niewyraźny, bełkotliwy). Nosz kurwa mać ja ci dam policję – Panie Waldku jak Pan nie otworzy to ja wezwę policje i z drzwiami wejdziemy! No to trochę na wyrost powiedziałem ale wtedy byłem zdesperowany. Słyszę przekręcanie klucza w zamku, no myślę poszedł po rozum do głowy.  

       Drzwi się uchylają, ja w pogotowiu aby nogę w szparę wsadzić jakby co i… w szparze pojawia się głowa Adasia w tych swoich wielkich grubych okularach. Konsternacja. Cześć Adaś, ja… do taty przyszedłem. Otwiera drzwi- wchodzę. Kurwa deja vu. Wszystko dokładnie tak jak opisała zawodowa, syf, kiła i mogiła do tego Waldek siedzi w starym PRL-owskim fotelu a obok niego kałuża rzygów. Nie jest w stanie podnieść się z fotela. Kotłowanina myśli. Panie Waldku co tu siedziało ? Piłem a co nie wolno ? Nie wytrzymałem – NIE ! Masz dziecko, masz się nim opiekować – wydarłem morde. Dobra trzeba się uspokoić. Ja zdenerwowany, Waldek też wnerwiony , że Adaś drzwi otworzył. Dobra- proste pytanie do Adasia- jadłeś coś dzisiaj? Nie proszę pana ostatni raz jak ta pani wczoraj była. No uduszę skurwiela tylko iskry mi trzeba, niech coś powie albo coś zrobi. Panie Waldku czemu Pan nie posprzątał, czemu Pan się napił, czemu Adaś jeść nie dostał ? Odpowiedź - a chuj Cię to obchodzi! Nie jesteśmy na Ty- mówię .  

       Waldek jakimś cudem wstaje, coś macha rękami i bełkocze w pijackim amoku. No tylko mnie rusz aż mnie ręce świerzbią. No ale Adaś patrzy, Adaś który kocha ojca, bo nie ma nikogo innego – ja pierdolę ale sytuacja. Niech się dzieje co chce, podchodzę pół kroku do Waldka – nos w nos. Chyba zajarzył, że nie żartuje i może oberwać jak tylko mnie tknie. Siada na obrzygany fotel. No dobra co robić, kurwa, wiem co w takich przypadkach trzeba ale ja tego nie chcę!! Dobra dzwonię do zawodowej na tel. prywatny bo w biurze już jej nie ma. Odbiera. Tłumacze, że wszystko tak jak ona zastała plus jeszcze to, że Waldek zachlany, trochę agresywny i Adaś znowu nie jadł i trzeba dziecko zabrać. Tak, niech się Pan wszystkim na miejscu zajmie, ja szukam gdzie( placówki) . Mówi mi też, że zaraz na policje zadzwoni. 

 Faktycznie policja przyjechała szybko może z 5 min czekałem, chyba nieźle im zawodowa nagadała bo byli gotowi na ,,pacyfikacje’’ jak wpadali do mieszkania. Wylegitymowałem się oni zaczęli Waldka spisywać. Ja zacząłem pracować nad Adasiem, mówię, że pojedzie ze mną do… kurwa przecież nie powiem, że do bidula, ja pierdolę – do innego domu aby tam się przespać bo tu nie może zostać. Niech poszuka swoich ulubionych zabawek. Jakiejś książeczki. Adaś nie jest głupi, czuje, że coś jest nie tak, nie jestem przekonujący no ale jak tu być spokojnym i opanowanym w tym syfie i po tym wszystkim? Mówi, że nie chce, że chce zostać z ojcem. Ja, że nie może. Adaś się rozpłakał. Mi się serce kraje. On chce do taty, Waldek zaczyna wstawać i chce do Adasia. Gliniarze przytrzymują Waldka ja Adasia. Zajebiście. W tym momencie dzwoni zawodowa, że jest miejsce tu i tu. Pytam gliniarzy czy możemy jechać. Oni na to, że nie mają fotelika. Kurwa jeszcze tego mi trzeba. Informuje o tym zawodową. Ona mówi, że zaraz coś zorganizuje. W międzyczasie ubieram Adasia a Waldek widzi co się kroi, straszy sądem i mediami, że on samotnie wychowujący ojciec itp. Na pomoc przyjeżdża o dziwo straż miejska oni fotelik mają. Adaś nie chce wyjść z domu. Mówię Adaś obiecuję, że wszystko będzie dobrze, że wrócisz, tylko dzisiaj pojedziemy – patrzy na mnie, ale idzie i wsiadamy do auta straży miejskiej. 

       Na szczęście tam gdzie jedziemy jest blisko, po drodze się nie odzywam, łzy same cisną mi się do oczu. Dojeżdżamy do RPO ( Rodzinne Pogotowie Opiekuńcze) na pobliskie osiedle. Tam spotykam zawodową, odstawiamy razem Adasia do RPO. Zawozi mnie z powrotem po moje auto. Jest Ok 18.00 do domu docieram Ok 18.30. Jestem roztrzęsiony a rano trzeba do pracy iść. Jeść mi się też już nie chce. 

       Adaś już nigdy nie wrócił do ojca. Tęsknił za nim bo ciągle się dopytywał kiedy przyjdzie. Owszem ojciec odwiedzał go później w Domu Dziecka ale też niezbyt często. Podobno nawet raz o mnie zapytał kiedy przyjdę z nim w szachy zagrać. Nie mogłem się przełamać aby go odwiedzić, nakłamałem mu wtedy w żywe oczy, podważyłem zaufanie jakim mnie obdarzył ale co miałem wówczas zrobić? Taka sytuacja musi trwać krótko za wszelką cenę, nie można jeszcze większej traumy dziecku fundować poprzez tłumaczenia których i tak nie zrozumie – bo jest po prostu dzieckiem. 

       Waldek przeprowadził się na stałe do Kryśki. W pewnym sensie Adaś stał mu na drodze. Czy on go kochał? Wydaje mi się, że nie i nie wiedzieć czemu jego obarczał za śmierć Baśki albo za to, że musiał się nim sam opiekować. A Adaś co z mim? Chyba nie chcę wiedzieć, zawiódł się na wszystkich do których miał jakieś zaufanie, kim będzie, czy uda mu się w życiu i czy… będzie dobrym ojcem? 

Koniec 

kane 

bzdet14@o2.pl