Nielatka

Miałem ja kiedyś pewną nielatkę. Nielatka, dziewczę lat 16 trafiło pod opiekuńcze skrzydełka kuratora, ponieważ powtarzała chyba po raz drugi i trzeci pierwszą klasę gimnazjum, a ponadto miała ciągoty do szlajania się po różnych melinach, z co najmniej o 10 lat starszymi „kolegami” Ot, na początku pomyślałem, młoda gówniara chce być na siłę dorosła i wyjebane ma na szkolę, kosztując dorosłego życia.

Nawet zbytnio się nie zastanawiając, nadzór powierzyłem kuratorowi społecznemu. Mam ja taką młodą dziewczynę, po resocjalizacji, pracująca co prawda w prywatnej firmie jako przedstawiciel handlowy, ale z powołania i racji wykształcenia chce pracować z młodzieżą trudną, to niech ma – wrzucam jej takie przypadki, a ona uprzykrza im Zycie na wszystkie możliwe sposoby i naprawdę się stara, by czymś ich zainteresować. Taka pasjonatka walki z przeciwnościami. Kuratorką zawodową powiedziała że nigdy nie zostanie, bo czasami jej premia od jakiegoś podpisanego kontraktu przekracza moje trzymiesięczne zarobki. Niestety nie potrzebują tam do pracy L.

Kuratorka moja zrobiła objecie nadzoru, napisała diagnozę środowiskową i wszystko to, co potrzebne było, by kwitek się zgadzał i żeby kontrol się nie dojebała, że cos źle zrobione czy w aktach niedokładnie wpięte. Wierzcie mi, w pracy kuratora czasami liczy się jedno: zwrotka, termin, pieczątka. Kiedyś się pomyliłem. Oddałem sędzi wywiad środowiskowy, w którym oprócz sygnatury i nagłówka, reszta opisu pochodziła z innego wywiadu. Po prostu pisałem jeden wywiad „na drugim” i zapomniałem w Wordzie zapisać zmian. Potem to wydrukowałem, po ponownym otwarciu i oddałem do sędziego. Tylko ja ten błąd zauważyłem – po kilku miesiącach.

Nielatka, jak to Nielatka, której na szkole nie bardzo zależy, bo ma na to „wyjebane” jak zdążyła poinformować swoją panią kurator, miała centralnie wyjebane także na sąd. Ostentacyjnie wyłaziła kuratorce z chaty, jak ta przyłaziła, w ogóle nie chciała z nią rozmawiać, dalej włóczyła się po melinach i patrzeć tylko, jak zakurwi się gdzieś pod płotem i przyniesie dzieciaka w brzuchu – owoc miłości z jakimś nierobem lub menelem, który wcześniej podleczył ja pewnie alkoholem.

Bohaterka nasza wychowywana była przez mamusię i tatusia. Znaczy tatuś nie wychowywał, on nawet nie mieszkał z nimi, tylko 3 domy dalej u swojej mamusi. Nie to że mamusia jego była chora czy stara, o nie. Po prostu taki układ. Oficjalnie byli małżeństwem i są razem, więc ok, ich sprawa. Mamusia była osoba trunkową. Znaczy nie odmawiała sobie kielicha i metodycznie, co kilka dni musiała się urżnąć w trupa. Taka to już była tradycja w tym domu.

Zbliżały się wakacje. Przychodzi do mnie kuratorka i mówi, że Nielatka pewnie znowu nie zda. Chujowo, to już będzie chyba trzeci raz powtarzanie klasy pierwszej. Ponadto, jak zrobi się już naprawdę ciepło, to poleci z cieczką po melinach i się zmarnuje, pewnie jakąś ciążą.

I kiedy tak się zastanawiałem, żeby napisać wniosek o umieszczenie jej w Młodzieżowym Osrodku Wychowawczym, stał się cud. Bo jeżeli cudem można nazwać chorobę matki, która spowodowała, że ta trafiła do szpitala. Okazało się, że w szpitalu poleży bardzo długo, jakieś operacje i komplikacje. Wszystko byłoby ok., gdyby nie tatuś, który po kilku dniach od umieszczenia żony w szpitalu powiedział i napisał:

„Odmawiam sprawowania opieki nad córką, proszę ja zabrać do domu dziecka”.

Zajebiście, jak chuj. Pozostał tylko Bidul, bo żadnej dalszej rodziny pod ręka nie było, a nawet jeśliby była, to pewnie za bardzo nie zainteresowaliby się jej losem. I tak oto nasza Nielatka, wylądowała w tym przytułku beznadziejności, gdzie szerzy się jeszcze większa patologia i demoralizacja. Tak kochani czytelnicy. Jeśli wyobrażacie sobie że dom dziecka to miejsce, gdzie małe dzieci siedzą sobie w kółeczku z panią wychowawczynią i bawią się w „łapki” przez cały dzień i są głaskane po główkach, to jesteście w wielkim błędzie. Ale o tym nie będę teraz pisał. Tak więc, nasza Nielatka trafiła do bidula, bo po prostu nikt jej nie chciał, a matka wylądowała w szpitalu.

Po niedługim czasie, w kartach kuratorki społecznej, zacząłem czytać bardzo niepokojące informacje odnośnie zachować seksualnych naszej bohaterki. Okazało się, że nasza dziewczyna nie ma żadnych oporów, aby chłopcy dotykali jej piersi, tyłka i wkładali, powiedzmy to bez ogródek, rękę w majtki. Zresztą, ubierała się wyzywająco, sama łapała chłopaków za jaja – jednym słowem prowokowała.

I wtedy stał się kolejny cud. W bidulu pracował psycholog. Nigdy nie miałem o niej dobrej opinii, bo potrafiła czasami takie farmazony pierdolić, ze aż skręcało, ale tym razem stanęła na wysokości zadania. Zadzwoniła do mnie któregoś dnia i mówi:

- Panie Kuratorze, wczoraj rozwiałam z Nielatką i wie pan co, przyznała mi się że jak miała 13 lat to ojciec kładł się z nią do łóżka i …. Wie pan, gwałcił ją.

Zatkało mnie. Ja pierdole, pomyślałem i po skończeniu rozmowy zadzwoniłem do dyrektora Bidula. Dyrektor poinformował mnie, że właśnie piszą zawiadomienie do prokuratury.

W sądzie niestety potwierdziło się, że Nielatka była przez ojca molestowana seksualnie. To dlatego nie mieszkał w domu z nią i matką a potem odmówił sprawowania opieki. Nielatce tez powichrowało to psyche – jej zachowania seksualne były następstwem wcześniejszych przeżyć. A oprócz tego w towarzystwie o wiele starszych facetów szukała substytutu ojca.

A co się dzieje z Nielatką? Ukończyła gimnazjum, poznała jakiegoś faceta i w wieku 19 lat, po opuszczeniu bidula wyjechała z nim za granice do pracy. Chce tam zostać chyba na stałe.

Jej stary poszedł siedzieć i z tego co pamiętam to jakieś kilka lat odsiedział. Matka zmarła chyba z rok po trafieniu do szpitala, nie pamiętam już na co.