Nadesłane: Maciuś Wędrowniczek

Maciuś pojawił się w moim rejonie działania z drugiego końca województwa. Po latach wiem, że tak naprawdę został wywalony przez ojca i brata z domu bo pił jeszcze więcej niż oni, no ale nie to byłoby główną przyczyną, przyczyną było to, że miał strasznie ,,lepkie’’ ręce i do tego bardzo często okłamywał i oszukiwał ludzi z którymi się stykał.  

       Maciuś przyjechał do mnie na teren po opuszczeniu zakładu karnego – jest warunkowo zwolniony.  Posiada również niewielki wyrok za kradzież – przy wyroku został orzeczony dozór kuratora oraz obowiązek powstrzymania się od nadużywania alkoholu.

       Maciuś poznaje dziewczynę z domu dziecka, która posiada ,,własny’’ lokal socjalny bo jej się należał po opuszczeniu DD.  Dziewczyna jest nawet ładna, uczy się w szkole średniej, co prawda zaocznie ale się uczy, ma z tego tyt. jakieś stypendium socjalne oraz otrzymuje nadal rentę socjalną. Nie jest źle. Maciuś  ma ze 170 cm i jakiś taki nieopisany ,,szelmowski’’ urok w sobie. Może się podobać. Dziewczyna szybko zachodzi w ciążę.

       ,,Czaruje’’ nawet mnie, no ma w sobie coś takiego, trudno to opisać, coś po czym człowiek ,,mięknie’’.  Maciuś szuka pracy, marnie mu to idzie. Zgłasza się do jednego z okolicznych gospodarzy do pomocy we wszystkim. Do dość normalne u bezrobotnych. Tam przyznaje się, ze jest warunkowo zwolniony i że kurator jest i takie tam.  Gospodarz dzwoni do mnie, czy można mu zaufać. Ja pierdziele a co ja wróżka jestem, kuźwa ale dylemat, powiem, że nie to chłop roboty nie dostanie powiem, że można a jak coś podpierdzieli to pójdzie fama co ten kurator za bzdury wygaduje. Załatwiam sprawę dyplomatycznie, że można do roboty przyjąć ale uważać na drogie sprzęty rolnicze i kasę na koniec miesiąca dać a nie zaliczki. Chyba zrozumieli- robotę dostał. Nie usłuchali- dali się złapać na jego ,,urok’’. Dali zaliczkę, najpierw jedną, potem drugą.

Jest już znany w okolicy z tego, że nadużywa alkoholu po którym jest agresywny.  Nie bije nikogo ale strasznie dużo wrzeszczy, macha rękami wyklina   i grozi podpaleniem czy pobiciem.  Do tego jazda na motorowerze po pijaku. Rodzi się dziecko. Jest becikowe i jeszcze akurat wypłata . No to dziecko tatusia z tydzień nie widziało. Nie szkodzi , dziewczyna wybaczyła po obietnicy poprawy – normalnie, norma i można mówić i powtarzać, i przestrzegać. Na szczęście dziewczyna dała szansę tylko raz, posłuchała mnie a raczej udało mi się wskazać u niej w rodzinie to co było przyczyną umieszczenia jej w domu dziecka- czyli alkoholizm jej rodziców. Po kolejnym pijackim wieczorze, wyzwiskach i interwencji policji, wywaliła go na zbity pysk a raczej nie otworzyła mu drzwi po powrocie z  ,,dołka’’.  

       Złożyłem wniosek o  odwołanie warunkowego zwolnienia , sąd odwołał warunkowe zwolnienie i po jakimś krótkim czasie Maciuś trafił z powrotem do ZK. W trakcie pobytu w ZK wyszła na jaw sprawa kilku okolicznych kradzieży w tym jakiegoś drutu miedzianego, o którym Maciuś wspomniał w liście do byłej już konkubiny. Zapadł kolejny wyrok. O Maciusiu przestałem myśleć na 1,5 roku.

       W tym momencie historia mogłaby się właściwie skończyć a to dopiero początek. Zbliża się koniec roku, statystyka na głowie, gonitwa w sądzie, sędziowie ,,wypychają’’ sprawy, my kuratorzy kończymy co się da, sprawdzanie stanu i wszystkiego co trzeba. Ogólnie siedzimy po godzinach i liczenie, dodawanie, odejmowanie, szukanie akt, sprawdzanie na jakim etapie są postepowania czy wszystko zakreślone w kontrolkach czy w systemie komputerowym. Wracam do domu, mam daleko jest chyba ok. osiemnastej. Stoję akurat na skrzyżowaniu – brzęczy w telefonie sms. Pewnie żona , bo zapomniałem zadzwonić o której będę ale jestem już tak wypompowany, że jadę jak automat. Wyciągam komórkę, czytam -  Dzień dobry Panie kuratorze tutaj Maciek – nie mam co ze sobą zrobić, wyszedłem z ZK w poniedziałek ( dziś jest piątek), nie mam  co ze sobą zrobić, u dziewczyny ktoś jest i tam nie mogę spać, znajomi mnie wywalili z domu ( a to ciekawe ?) , nie mam gdzie się podziać… jestem głodny. To Pan miał rację wtedy szkoda, że Pana nie słuchałem, czas ze sobą skończyć… - O kurwa !! myślę. Ja pierdolę chłop mi się zaraz powiesi albo coś, w komórce znajdą sms- że poinformował kuratora o swojej sytuacji, jest osiemnasta, ja jestem jakieś osiemdziesiąt km od niego – kotłowanina myśli, najpierw uspokoić siebie, zjechać na pobocze lub na parking, przemyśleć co mam mu powiedzieć i o co zapytać, niemal wszystkie szkolenia mi się przypomniały, studia, kursy. Dobra zatrzymuję się. Drżącą ręką wybieram nr do niego. Odbiera ( uff).

       Maciek słyszę w głosie jest zrezygnowany, mówi, że deszcz pada i jest mu zimno. Wypytuję go najpierw gdzie jest ( w razie czego natychmiast zadzwonię na policję) – odpowiada. Teraz informuję go, że nie mam jeszcze jego akt z sądu penitencjarnego i nie miałem pojęcia, że opuścił ZK. Mówi mi, że tamto odsiedział do końca a znowu warunkowo go zwolnili z następnych kar które odbywał. Uspokajam go jak umiem i daje dużo nadziei, mówię, ze zaraz cos załatwię , że musimy porozmawiać osobiście. Karzę mu czekać na mój telefon. Dzwonie do schroniska dla bezdomnych które znajduje się na szczęście niedaleko miejsca w którym Maciuś się znajduje. Odbiera znajomy opiekun- wszystkich zresztą tam znam – pytam czy mają miejsca, nie mają ale jest tuż przed świętami wiec go przyjmą choćby na trochę, dostanie jeść i materac do spania. Uff jakby go nie przyjęli to kuźwa nie wiem co bym zrobił.  Dzwonię do Maćka, mówię, ze załatwiłem mu miejsce i że ma się tam zgłosić, że nawet na piechotę dojdzie jak stopa nie złapie. Ponadto ma się do mnie zgłosić w poniedziałek może jakaś pomoc będzie ( postpenitencjarna). Informuje mnie, że wie gdzie i jakoś tam dotrze.  Dzwoni do mnie ok 23.00 – i tak nie spałem- mówi, że doszedł na piechotę – to by się zgadzało- dobra weekend będę miał w miarę spokojny.

       W poniedziałek niestety wypada mi coś pilnego, nie ma mnie w biurze informuję koleżankę, ze przyjdzie taki i taki, i że trzeba by jak będą bony to zrobić mu jakąś pomoc. Przychodzi- niestety kasy nie ma w sądzie, będzie może za miesiąc. Ech – szkoda gadać  na temat tzw. funduszu pomocy postpenitencjarnej – niemniej koleżanka czuje od niego alkohol, robi notatkę. Maciuś niemal szantażuje koleżankę, że popełni samobójstwo- koleżanka rozmawia z nim ponad godzinę, prosi i wyjaśnia, kontaktuje się ze mną. Podobno mu obiecałem, że będzie pomoc. Nic takiego mu nie obiecywałem – nieważne – Maciuś dostaje z własnej kieszeni koleżanki dychę na bilet powrotny i ma się ponownie stawić w piątek. 

       W piątek się widzimy, od Maciusia znowu jedzie alkoholem – tak wiec nawet gdyby kasa była to i tak by nie dostał. Maciuś wściekły ale czuje ,,szacun’’.  Załamanie i próby samobójcze chyba mu już przeszły. Na szczęście doniósł jakieś tam papiery które umożliwią mu uzyskanie jej w ogóle. Opierdalam go po męsku, nie chcę stosować pewnych formalności prawnych bo… no kurczę żal, ledwo wyszedł. Mam nadzieję, że podziała- ostatnia szansa- ma być w poniedziałek- trzeźwy. Burczy pod nosem, że który to już raz musi rano na stopa wstać ale zgadza się stawić w poniedziałek. W poniedziałek na szczęście Maciuś jest trzeźwy i ,,pojawiło’’ się trochę bonów.  Dostaje – 100 zł w bonach – niech mu będzie, święta blisko. Taaa no i co ? Są bony jest impreza. Maciuś wrócił do schroniska po dwóch dniach - na wigilię, był już nadźgany, zrobił awanturę wraz z innym mieszkańcem, w użyciu był nawet nóż ( tylko straszyli użyciem ). Przyjechała policja w samą wigilię – super. Dołek. Maciuś wychodzi na 2 dzień świat. Przytrzymują go do końca dnia i ,,wilczy bilet’’. Jak trwoga to do kuratora- dzwoni, że nie ma co ze sobą zrobić, że on był niewinny, że prowokowali, że to, że tamto.  No i co szanowny czytelniku być zrobił – środek zimy, chłop nie ma nic z wyjątkiem tego co na grzbiecie – mam się wypiąć na niego? Nawet jak złożę wniosek o odwołanie warunkowego zwolnienia to rozprawę wyznaczą za min 3 tygodnie a osadzony będzie za jakieś 1,5 miesiąca bo przecież sam do ZK się nie zgłosi. No a do tego czasu mam tak po prostu o nim zapomnieć, niech zdycha gdzieś pod mostem ?

KONIEC CZĘŚCI PIERWSZEJ

kane

bzdet14@o2.pl