Nadesłane: Agnieszka i Damian

Będzie to opowieść o dwojgu takich co świat zawojować chcieli.

Ona lat 25 – Agnieszka. On lat 42 – Damian.

      Agnieszka pochodzi z normalnej rodziny. Ojciec, matka, siostra – wszyscy o ile można dziś kogoś nazwać normalnym są normalni. Niczym szczególnie się nie wyróżniają, alkoholu specjalnie nie piją. Pracowali, doszli do emerytury. Normalny dom. Siostra ma swoją również normalną rodzinę. Ale nie Aga.. Bardzo szybko i trudno określić dlaczego spodobał jej się alkohol. Dla niego była gotowa zrobić wszystko i... z każdym.  Szybciutko stała się miejscową kurewką, stałą bywalczynią wszelakich melin. W pijackim amoku zachodzi w ciążę, skutkiem czego zostaje przeniesiona do OHP gdzie kończy gimnazjum z zawodem- sprzedawca. Nigdy nie pracowała  w zawodzie. Dziecko o dziwo rodzi się zdrowe. Aga ma dalej wszystko             w dupie i liczy się alkohol. Wychodzi z domu na całe dnie i noce, wraca czasem po kilku dniach jak jest głodna, lub zgarnia ją z jakiejś meliny policja i odstawia do domu. Przebywając w tych wszystkich melinach nabawia się łuszczycy. Rodzice mają jej dość. Wywalają na zbity pysk z domu. Dziecko zostaje u jej rodziców którzy stają się rodziną zastępczą. Aga chwilowo znajduje się w noclegowni i tam zostaje umotywowana do podjęcia pracy. Podejmuje ją i zostaje sprzątaczką czy kimś takim  w jednej ze spółdzielni. No sielanka trwa z miesiąc może dwa, zakaz spożywania alkoholu w placówce robi swoje. Łapie ciąg alkoholowy, a jak kończą się pieniądze kradnie. Wylatuje z pracy i wyłapuje wyrok. W wyroku dostaje obowiązek powstrzymania od nadużywania alkoholu i zobowiązanie finansowe na rzecz pokrzywdzonego pracodawcy.  Aga dochodzi do wniosku, że wszyscy jadą za granicę to ona też. No i jedzie do Niemiec pracować... jako kurwa. Chyba nawet do tego się nie nadaje. Szybko wraca, może po 3- 4 miesiącach. Poznaje Damiana.

       Damian- nie wiem dokładnie z jakiej rodziny pochodzi. Wiem natomiast, że ma brata który jest nałogowym alkoholikiem wędrującym obecnie  gdzieś po Polsce. Jego babcia, porządna kobita ma mieszkanie w którym przez jakiś czas mieszka brat. Jest skazany za kradzieże. Po odbyciu kary pozbawienia wolności i po wyjściu z ZK znika gdzieś w Polsce. Babcia mieszka jakiś czas sama i sama umiera.   Damian się nią nie interesował wcześniej. Damian ma konkubinę z którą ma dziecko. Znęca się nad nimi, nadużywa alkoholu, kradnie , nie łoży na utrzymanie – dostaje wyrok z art. 207 i 209 kk oraz obowiązek przeproszenia pisemnego, łożenia na utrzymanie i poprawnego traktowania swojej konkubiny ( bez dozoru kuratora albowiem skazany już w trakcie procesu wyprowadza się od konkubiny ). Zresztą konkubina nie jest lepsza też daje w palnik. No ale jest jednak bardziej odpowiedzialna i w miarę zajmuje się dzieckiem wraz ze swoją matką. Suma summarum wypiepszają Damiana ze swojego mieszkania.

Babcia Damiana  nie pozostawia testamentu, jest dwóch spadkobierców. Toczy się postępowanie spadkowe. Babcia umiera w fajnym dla Damiana czasie bo ma akurat gdzie się wprowadzić. Damian nie jest w stanie utrzymać mieszkania bo wszystkie pieniądze jakie gdzieś zarobi lub ukradnie, wyżebra to przepija.  Koledzy, koledzy, koledzy... W bardzo krótkim czasie z normalnego co prawda bardzo skromnie wyposażonego mieszkania, robi się totalna, zasyfiała i śmierdząca  melina w którym nie ma nawet ( napisze później czego ).

       Tak wiec spotykają się gdzieś na mieście...on lubi wypić ona jeszcze bardziej. On właśnie stracił bezpieczne lokum u boku swojej konkubiny ale ma mieszkanie . Ona nie ma gdzie mieszkać (bo rodzice jej nie przyjmą z uwagi na to, że mogą w ten sposób stracić wnuka ). Pasują do siebie, ona mieszka u niego on ma co bzykać, oboje piją- jest super.

       Sielanka nie trwa długo, kurator się przyczepił, obowiązki nie wykonane, pije, sąsiedzi się skarżą  no to leci wniosek o zarządzenie  wykonania kary. Sąd zarządza wykonanie kary informując jednocześnie, że jeśli zostanie złożony wniosek o odroczenie wykonania kary a skazana podejmie leczenie przeciwalkoholowe w systemie stacjonarnym to może nie trafi do ZK.

       Aga  nawet chce pojechać na leczenie ale odzywa się znowu łuszczyca ( warunki bytowe nie pomagają w całkowitym wyleczeniu). Tak więc najpierw łuszczyca. Chyba ze trzy tygodnie siedziała w szpitalu, ach cóż to była za męka bez wódy. No ale wraca do Damiana, jest zdrowa, Damian właśnie coś dorywczo pracował, jest kasa jest impreza … to i jest  wyrok.  Zakłócanie spokoju, na razie słaby 1 miesiąc ograniczenia wolności ( 40 godzin do odrobienia) dla obojga. Oboje mają w dupie taki wyrok. No ale dalej mamy odroczenie, właśnie czas odroczenia się skończył, wywiad kuratora, negatywny, posiedzenie i .sąd odracza posiedzenie na okres niemal 2 miesięcy aby dać jeszcze raz szansę na podjecie terapii. Aga ostatkiem woli wyjeżdża na terapię, najpierw 2 lub 3 tygodnie detoksu potem ma być 6 tygodni terapii.

Terapii nie dokończyła. Wraca ,,wyleczona’’ z odpowiednim zaświadczeniem dla sądu, że była, że odbyła i żeby jej kur… dać święty spokój ! 

No niestety kurator to świnia ( jak często o sobie mówię ). No jakimś cudem ten niedobry i wredny kurator dowiedział się już 24 godziny od opuszczenia szpitala, że Aga wróciła. Dowiedziałem się już w sobotę, ze w piątek Aga wyszła. Po prostu zapomniałem wyłączyć tel na weekend i z rana już tel. od dzielnicowej, że jest Aga                i jest impreza.

Miałem już zlecenie przeprowadzenia wywiadu na okoliczność czy skazana odbyła terapię. Przychodzę w poniedziałek  ( dobrze wiem co się działo w piątek). No i co zastaje – impreza w zasadzie trwa nadal. Tak dla ścisłości, jedyny kumaty i w miarę trzeźwy jest Damian, znaczy siedzi w jedynym fotelu przy stoliku na trzech nogach a czwarta podparta wiadrem i jakimś pudełkiem. Pytam co i jak. Damian, że troszkę popili bo Agnieszka wróciła.  Ja mu na to, ze widzę… ona nadal śpi ( godzina gdzieś 11.00), jeden koleś śpi odwrócony dupą w moja stronę, nawet go nie budzę nie warto. Drugi przyczłapał z kuchni i przyniósł sobie krzesło. Kilka pustych butelek wina na stole, dwie butelki po taniej wódce za fotelem i jedna niemal na wejście po lepszej chyba wyborowa ( od niej pewnie zaczynali) niemal w centralnym punkcie pokoju, czyli w miejscu gdzie niegdyś był kredens a na nim TV, też został tylko kredens.

Dobra myślę sobie trzeba by ogarnąć ten bajzel i zadbać też o swoje bezpieczeństwo. Daniel nie był nigdy agresywny, bynajmniej w stosunku do mnie, gościa nie znam a ten co śpi to chyba go poznaję, stara recydywa ale ,,nie mój’’ to znaczy nie był i nie jest pod moim dozorem, możliwe, że pod kolegi. Damian przynosi i mi krzesło. Siadam w pewnej odległości od nich, kapownika nawet nie wyciągam, trzeba mieć ręce jakby co wolne. Pytam co się działo i jedno pytanie o Agę kiedy wróciła ( choć dobrze wiem kiedy).  To już się nie podoba koledze i coś mruczy, czy mam nakaz.  Oj jak ciśnie mi się takie proste – w dupie mam nakaz oraz chęć odpowiadania tobie- więc grzecznie mu mówię, że ma opuścić pokój bo utrudnia mi prowadzenie czynności. Widzę, że ciśnienie dźwiga się u gościa i coś chce powiedzieć. Damian jednak mówi mu, że jestem kuratorem. On na to, że ma to w dupie. Tak więc wyciągam telefon i informuję, że dzwonie na policję bo utrudnia mi przeprowadzenie czynności zleconej przez sąd. W tym momencie ( nawet nie zdążyłem wejść w menu ) Damian krzyczy - e tylko nie policja trzeci raz !  niech Pan da spokój, Krzysiek wypierdalaj do kuchni.

       No i spokój. Krzysiek spierdala szybciutko do kuchni, facet na łóżku nieco się poruszył coś mamrocząc a i odezwała się Agnieszka z pytaniem- kto przyszedł.

Dobrze, że tak się skończyło. Niestety numer z telefonem to 50% szans, że dobrze się zakończy bo w drugiej połowie wywołuje to jeszcze większą agresję i trzeba przyjeżdżać drugi raz, albo wzywać. Policja przyjeżdża jest zamieszanie, gapie zaraz się znajda i ,,obrońcy’’ uciśnionych przez system ewentualnie ,,przyklaskiwacze’’.

Dobra ad rem.

       Ide po Agnieszkę bo coś opornie przychodzi do pokoju , no fakt jeszcze w bieliźnie , mówi, że już idzie, ja jej żeby najpierw się ubrała. Przez wybite okienko w drzwiach do jej pokoju widzę jeszcze kilkanaście butelek po piwie na ziemi…taaa – była impreza.

Przeprowadzam resztę wywiadu, gdzie była , od kiedy do kiedy, czy prace ma, z czego się utrzymuje, czy ktoś jej pomaga, czy z dzieckiem się widziała i … czy to leczenie cos jej dało czy przestała pić lub ograniczyła ( w duchu znam doskonale odpowiedź ciekawe jestem jednak odpowiedzi- czy będzie kłamać, jak się zachowa ). Na ostatnie pytanie odpowiada bez zająknięcia- ja nie piłam. Damian też twierdzi, że tylko on pił z kolegami. No to ja mu, ze przecież też ma zakaz i nie może i że będę musiał podjąć czynności w jego sprawie i szkoda, że nie pojechał razem z Agnieszką na leczenie bo – jak pan słyszał Agnieszka już nie pije i terapia chyba pomogła….  Damian się zdenerwował i zirytował , w potoku słów na temat nieskuteczności leczenia wypala : przecież piałaś razem z nami !

Jak to mówią młodzi ( więcej pytań  nie mam ).

       Wywiad było oczywiście negatywny , sąd już nie pamiętam albo nie przedłużył odroczenia wyk. Kary albo odwołał odroczenie.

Dodatkowo odbyło się posiedzenie w przedmiocie zarządzenia kary zastępczej pozbawienia wolności za niewykonane godziny. Damian i Agnieszka wykonali je w końcu do czasu zatrzymania- sąd na cito uchylił postanowienia o zamianie i wycofał nakazy zatrzymania i doprowadzenia do AŚ.

Oczywiście nie uchroniło do Agi od zatrzymania w sprawie odbycia kary  zasadniczej w sprawie o kradzież.

       Konsekwencją  trzydniowej libacji alkoholowej były po dwa wyroki dla Damiana                 i Agi za zakłócanie ciszy i spokoju.

Wyroki również kary ograniczenia wolności. Dwa wyroki łącznie dwa miesiące dla każdego z nich i łącznie chyba 80 lub 70 godzin do wykonania przez każdego z nich.

Art. 51 § 2kw.

       Damian zostaje sam. No cóż to za tragedia. Z tej rozpaczy popełnia czyn karalny                w postaci kradzieży bodajże studzienek kanalizacyjnych . Kradł oczywiście wcześniej jednak tym razem go złapano i osądzono. Wyrok w zawieszeniu chyba 6 miesięcy na dwa lata.

  

Koniec cz. 1

Cdn.

kane

bzdet14@o2.pl