Tak, Nie...... cz. 2

Z góry przepraszam tych, co napisali do mnie maila i nie otrzymali odpowiedzi. Dajcie mi jeszcze 2-3 dni, bo sam ledwo znajduję czas, by posty wrzucać. Ostatnio kilka błagalnych wiadomości dostałem, o zmianę koloru tła i czcionki - obiecuję że popracuję nad tym, bo rzeczywiście może wzrok męczyć. Pozdrawiam.

***

          „O Święta Magdaleno” przeszło mi przez myśl, gdy dwa dni później znowu znalazłem się w tym mieszkaniu. Tym razem przede mną siedział intelektualista w najczystszej postaci, wyrocznia domowa, posiadacz intelektu, w przeciwieństwie do swojej zony, która kulturalnie wyprosił z kuchni do pokoju słowami „wyjdź i zamknij za sobą drzwi”, by móc, jak to przystało na osobę z wykształceniem „prawie ukończyłem zawodówkę”, przeprowadzić ze mną rozmowę.

          Siedziałem przy stole kuchennym, i patrząc na lampę zwisającą nade mną zastanawiałem się, że to chyba niemożliwe, że tak słabe żarówki produkują. W międzyczasie Marian, bo tak miał na imię mój rozmówca, przepraszając mnie po stokroć, kręcił sobie papieroska z taniego i podłego tytoniu. Obiecał solennie że uchyli okno, ale „wie pan, trochę spięty jestem, bo to ważna rozmowa”. Ok, pal sobie, na zdrowie. Marian miał 35 lat, w każdym razie tam podał i zawiasy. W ogóle to typowy kosmita, bo jak inaczej nazwać człowieka, który na jakieś 175 cm wzrostu wazy z 50 kilo? Do tego zajebiście długi wąs, nie broda, a hodowany wąs, który sobie zawijał jak szlachcice wieki temu. Duże, nienaturalnie duże dłonie ze zdartymi do kości paznokciami. Sweterek w serek wyświechtany na wszystkie możliwe strony i dżinsy, do łydki, koloru chyba siwego, spod których wystawały zajebiście szaro-białe skarpety i buty lakierki, uwaga – wypastowane na błysk. Kurwa jebana mać. Kosmita.

          Siedzę tak i patrze na niego, a minę chyba miałem nietęgą, bo przeprosił mnie, ale maszynkę zgubił, fifki mu się skończyły i będzie z bibułki skręcał. Łapy wielkie i niezgrabne miały problem ze zrobieniem skręta, Az chciałem podejść i mu pomóc, ale myśl taka szybko mi umknęła z głowy, kiedy komicznie wystawił język spod wąsa i w momencie gdy miał poślinić bibułkę, kichnął przeraźliwie, rozwalając blanta trzymanego w dłoni. Zaklął przy tym siarczyście, za chwilę przepraszając mnie za swoje słownictwo i poprosił o jeszcze chwilkę, to skręci następnego, albo skoczy szybko do sąsiada i kilka fifek przyniesie. Osz kurwa, to już było przegięcie. Sięgnąłem do kieszeni i wyciągnąłem papierosy. Poczęstowałem go jednym, choć wzbraniał się od wzięcia, lecz ja nie przyszedłem tu patrzeć jak blanty robić, czy biegać po sąsiadach i pustych fifek szukać.

- Panie Marianie, od dzisiaj to ja będę sprawował nadzór w rodzinie. Pan i zona macie ograniczona władzę rodzicielską…… - tłumacze im i przypominam, za co i po co będę tu przychodził. Po krótce. Marian miał ciężką łapę i żonie przywalił, jak nie posprzątała lub obiad słaby. A że nerwy słabe, to przywalił też synkowi jak ten był niegrzeczny. Skończyło się to ograniczeniem mu władzy rodzicielskiej i nawet jakimś wyrokiem w zawieszeniu. Zawiasy dawno minęły, a ograniczenie pozostało.

- No tak, tak – zaczął z pełną powagą swojego podkręconego wąsa przyznawać mi rację – ależ panie kuratorze, ja wiem, ja wiem – powtórzył – za co mam ograniczoną władzę i niezmiernie się cieszę, że będzie pan kontrolował moją zonę i mnie – wypowiadając te słowa z pełną powagą zaciąganego papierosa, którego mu dałem, podkreślił słowa „ja wiem” i „pan”. Założył nóżkę na nóżkę, odsłaniając skarpetki i eksponując lakierki i rozpoczął delikatne kiwanie tą nogą w moją stronę i zaciągnął się papierosem, jakby przed chwila był po dobrym sekcie ze swoją jakże ponętna i piękną małżonką. Ale uroda to rzecz gustu, albo raczej jego braku, więc nie będę dyskutował. Powiadają że nie ma brzydkich dziewczyn, tylko czasem wina brak, a także że kobieta jest jak wino, im starsza tym lepsza, tylko dlaczego najlepsze wina przechowuje się w dębowych beczkach? Dobra, bo na szowinistę wyjdę.

          Odłożyłem długopis. Moje źrenice się rozszerzyły, bo komizm tej sytuacji rozpierdalał mnie od środka. Kto to kurwa jest? Jakiś wychudzony rabarbar z machająca nóżką. Trzy głębokie wdechy i jade dalej.

- Panie Marianie, dochodzą mnie sygnały, że pan dalej żonie potrafi przylać. Ręka panu leci.

- Panie kuratorze – z pełną powagą powiedział Marian – ja wiem, bo przecież sprawę miałem, że zony bić nie wolno.

- Panie Marianie, bądźmy szczerzy. Jest pan ze mną szczery? – ładuję go pod chuj.

- Ależ Panie kuratorze, jak na spowiedzi u mateczki przenajświętszej, u samego Jezuska malutkiego – i składa raczki jak do modlitwy, w międzyczasie strzepując sobie popiół na spodnie.

- U Jezuska to się pan pospowiadasz jeszcze, albo u lucyferka – kurwa, sam nie wiem czemu w taką głupią gadkę wszedłem, ale komizm tej sytuacji napawał mnie dobrym nastrojem – Panie Marianie, no niech pan szczerze powie, przyleje pan czasami żonie, prawda?

- Nie, nie, naprawdę nie – zarzeka się i zaciąga do samego filtra papierosa, nie czując chyba bólu w poparzonych palcach. Przeciągnął to fajkę, sterał i na koniec dogasił w słoiku, robiącym za popielniczkę.

- Panie Marianie, przecież wiem, że w domu porządek pan trzyma, że żonę trzeba ustawić, prawda?

Marian spojrzał na mnie, zakiwał nóżką i powiada:

- Panie, no czasami ją w głowę trzepnę, jak nie posprząta czy obiadu nie robi. Panie, jak jej czasami nie przemówię do rozsądku, to ona nic nie zrobi.

Opowiada o tym, jakby to była norma. Jebana norma, żeby przywołać żonę do rozsądku, to zapierdolić jej łapą w głowę. Zajebiście.

- Panie, ale ja coś panu powiem, panie kuratorze….

O kurwa.

-… bo widzi pan, ja mam inny problem… - ściszył głos i nachylił się w moją stronę, tak jakby chciał, aby nikt nie usłyszał – panie kuratorze, ona w nocy mi wyje.

- Wyje?

- Tak, wyje, jak wilk. Tak AUU, AUU

- Panie, do cholery, co pan jej robisz?

Moje zdziwienie i zszokowanie brało przewagę. O czym on kurwa pierdoli? Jakie wycie, czy go do reszty pojebało? Co tu się kurwa dzieje w tej chałupie?

- Ja jej panie kuratorze szanowany nic nie robię, naprawdę – aż rączkę na serduszku przepełnionym miłością do bliźniego położył – ja tak zboczeniec nie jestem, wszystko normalnie….

- Panie, czemu ona wyje?!

- Ona w nocy spać nie może i wyje.

- Ale jak, do okna podchodzi i wyje, do księżyca, do czego, o co chodzi?

- Panie kuratorze, siedzi na tapczanie i wyje, a ja spać nie mogę i dzieciaka budzi. To wstaję i jak jej przyłożę raz czy dwa w łeb, to przestaje i zasypia.

- No kurwa, panie! – przekląłem bo ciśnienie dawało mi się we znaki - Ale dlaczego ona wyje?

- Nie wiem, twierdzi ze jakieś wilki po nią przyjdą, ze ktoś pod oknem stoi, ucieka mi z domu mówiąc ze ktoś ją goni. Panie, co z tego że jej przywalę żeby się opamiętała, to czasami nie pomaga. My w nocy spać nie możemy.

Schizofrenia.