Jola

Jolę poznałem całkiem niedawno. Sąd ograniczył jej władzę rodzicielską poprzez nadzór kuratora, a ja z polecenia służbowego wziąłem ja do osobistego nadzoru. Jola to bardzo interesujący przypadek. Kobieta lat 40, z dwójka dzieci, mieszkająca w centrum miasta w kawalerce. Alkoholiczka z depresją. Praca z takimi alkoholiczkami jest bardzo trudna. Ma depresję, to polepsza sobie humor alkoholem, jak trzeźwieje, to popada w stany depresyjne i znowu leczy się alkoholem. I tak w kółko. Jolka była kiedyś niezłą lufą. Resztki jej urody pozostały do dziś. Ma wykształcenie wyższe, studiowała drugi fakultet, ekonomistka. Były mąż to wojskowy, jakiś podporucznik, który zostawił ja 10 lat temu. Problemy z życiem u Jolki zaczęły się, gdy ja zostawił, a ona nienauczona pracy i samodzielnego utrzymania została z dwójka dzieci i kawalerka w spadku.

Jolka lubi specyficzny sport - zbierać meneli z flachą i w chacie urządzać popijawy, lądując nawet z dwoma czy trzema facetami w łóżku, ot taki fetysz. Przeważnie 5 letni Damianek śpi obok na łóżeczku, a 15 letni Mariuszek, ćpa wódę i marychę z kolegami pod blokiem.

Moje pierwsze spotkanie z Jolką, odbyło się, jak każe prawo, Biblia i Koran w miejscu zamieszkania patolki. Wlazłem do lokalu na chama, bo z zasady nikomu drzwi nie otwiera, a sprawdzony sposób to zapukać i za klamkę złapać - uwielbiam ten moment zaskoczenia na ich twarzach.

- Dzien dobry - u progu wołam, zauważając ruch ręką chowanego browara pod stołem.

- yyyyy, a TY to kto, kurwa - zwróciła się do mnie całkiem kulturalnie patolka

- Kurator z sądu! - krzyknąłem, pod nos przystawiając jej legitymację z wielką pieczątką Prezesa Sądu Okręgowego - dzieci gdzie?

- Alle, alllleee...... Panie kuratorze...... ja nie piję...... tylko jedno piwko......... a Dawidek u tatusia, na weekend - wybełkotała w moja stronę, a ja przed oczyma mam kserokopie postanowienia sądu zobowiązująca do do zaprzestania spożywania alkoholu. - Mariuszek u kolegi, nocuje u niego, pppozwolilam mu.... - dalej bełkocze w moją stronę.

Już mnie wkurwiła, na samym początku naszej pięknie zapowiadającej się znajomości. Morda z oznakami przepicia próbowała uśmiechnąć się do mnie, lecz mnie już złość i obrzydzenie wzięło. I na dodatek ten facet w kiblu, który wylazł jak tylko mnie usłyszał. Luj pierdolony, śmierdziel oblesmy, który dobrze wiedział że jak przyniesie browara to porucha ją dzisiejszej nocy. I to na łózku w którym spi z własnym dzieckiem, w niezmienionej pościeli. Kurwa, bez szacunku.

- A Pan - z akcentem na PAN - to kto, ja się pytam, bo Jolusia to moja dziewczyna! - wypluł te słowa z odorem alkoholowym, plując przez szczerbinę w zębach. W ogóle patole maja wspaniałe zeby. Nie leczone, same wypadają z niedożywienia i przechlania takiego osobnika. Ci co maja jeszcze trochę poczucia wstydu, próbują ukrywać swoje niedostatki, lecz z czasem jak staczają się na dno, przestają sie tego wstydzić.

- Rychu, kurwa, zamknij się! ttto Pan Kurator! - normalnie zaanonsowała mnie jak kogoś, kurwa, bardzo ważnego. - On do mnie przyszedł!

- AAA, to przepraszam, mnie tu nie ma - oblech wyszedł z mieszkania chwiejnym krokiem, w międzyczasie pod pazuchę chowając browaska. - Jola, ty skończ, a ja przyjdę zaraz - na odchodne rzucił do swojej ukochanej i otarł wąsa ujebanego i zżółkniętego od nikotyny.

No cóz, i tak nic dzisiaj wiecej z nią nie podziałam. Najebana, bełkocząca patolka, która w dupie ma postanowienie sadu i która wyjebane tez ma na własne dzieci. I wex tu kurwa z taką pracuj. Czeka mnie niezła walka, coś czuję.