Opowiem Wam bajkę....

     Opowiem Wam bajkę, jak pewna kobieta przez rok dostawała wpierdol od swojego konkubenta. Rok bicia i katowania, maskowania śladów na twarzy i udawania że ten siniak powstał od przewrócenia się na schodach, gdy niosła drewno do pieca w domu by napalić w zimę. Bajka ta będzie z morałem albo i nie, zresztą doczytacie sami.

       Bajka zaczęła się już dawno. Rzekłbym że w poprzednim stuleciu, gdy Państwowe Gospodarstwa Rolne jeszcze ciągnęły ostatkiem sił, a najebani często pracownicy pieczołowicie oporządzali świnki i krówki w oborach, dbając by mięsko i mleczko było bardzo smaczne a cielaczki i prosiaczki dorastały w szczęśliwości. I przy tym Gospodarstwie Państwowym, w starej chałupie której nikt nie miał zamiaru remontować, a w szczególności wymieniać drzwi żyła sobie ONA. Kobieta nie miała szczęścia w życiu. Systematyczny wpierdol który dostawała od swojego ojca wyrył duże piętno w jej kruchej i nie do końca ukształtowanej psychice. Można rzec nawet że jej rozwój psychiczny zatrzymał się za wcześnie, o wiele za wcześnie. Nie wiadomo czy było to spowodowane dostawaniem wpierdolców po główce od kochanego tatusia, czy po prostu matka natura wyposażyła ją w mało lotny móżdżek. Po prostu taka była, ciężko myśląca i trudno skupiające myśli. Jej drobne ciałko przeżyło bardzo dużo, dziś powiemy stanowczo za dużo, ale w tamtym czasie widok najebanego i bełkoczącego tatusia nie robił na mieszkańcach wsi zbyt dużego wrażenia. Taki to był lokalny folklor, gdzie w tygodniu trzeba było najebać się do nieprzytomności, by w niedzielę w kościele stać, obowiązkowo w czarnych spodniach i białych skarpetkach a ręce w pacierzu złożone klepały zdrowaśki przepitym gardłem. Po kościele obowiązkowo piwo pod sklepem, bo przecież tradycja nakazuje dzień święty święcić. Nasza skromniutka bohaterka bajki pamięta że chowała się pod stołem gdy ukochany tatuś przychodził najebany i wszczynał awanturę, bo taką naturę miał porywczą. Prawie codziennie upadlał ją, jej rodzeństwo i matkę, która po pijaku była także gwałcona, ale spełniała swój małżeński obowiązek, bo przecież kochała go i krzyż cierpiętniczy powinna nosić na swych wątłych barkach. Ot taka sielanka dnia codziennego. Najebany ojciec, awantura, wpierdol i ruchańsko, aż Pan i Władca domowej pieleszy nie padł zmęczony alkoholem. To wszystko często na oczach dzieci które doskonale wiedziały że po karczemnej awanturze tatuś będzie kładł się na mamusię i sapał poruszając swoim dupskiem w tą i nazad. W domu bieda, ale stary pracował i jakąś tam kasę do domu na żarcie przynosił. A jak nie kasę to przynajmniej coś do żarcia zwędził. A jak nie przyniósł to matka szła do kierownika, a ten dawał jej jedzenie lub część kasy z wypłaty. Zresztą, połowa ludzi tak żyła u nich na wsi w tamtym czasie i nikogo nie dziwił najebany w południe pracownik PGR-u ani nie robiło na nikim wielkiego wrażenia, że systematycznie napierdalał żonę i matkę swoich dzieci. 

       Swego czasu w telewizji leciał dokument „Arizona”. Jaki tumult się zawsze podnosi wśród obrońców prawdy, że to niemożliwe aby ludzie tak żyli. Że zmanipulowano obraz, że karmiono alkoholem i siłą do ust wlewano, by nakręcić przejmujący reportaż. Jakie gromy się sypały na dziennikarzy. A ja Wam powiem że gówno wiecie i gówno widzieliście. Wytłumaczcie mi, skoro Ci ludzie tacy „świetli” i „normalni”, to czemu pozwolili zrobić z siebie takich debili. Nie od dziś wiadomo że w tym kraju za dwadzieścia złotych nic nie załatwisz, ale jak dasz flaszkę to już inna gadka. Wypalone wóda mózgi dają się łatwo manipulować. W dalszym ciągu na popegeerowskich wsiach istnieje takie menelstwo, ochleje co zaczepiają i bełkoczą w oparach alkoholowych do kobiet. Są pijaki które dymają upośledzone kobiety w krzakach. Pijane kurwy, które za stodołą na dożynkach obciągają staremu menelowi kutasa. Bo seks to nie tylko domena młodych, ale także starych, przebrzydłych ochlapusów, którzy swe niemyte i obślizgłe fujary wystawiają im podobnym kobietom, by zajęły się nimi smacznie. W dalszym ciągu dzieci na tych wsiach męczą w stawie żaby, pompując je słomka i wyrzucając do wody. Dalej kopią psa uwiązanego na smyczy i strzelają z procy do ptaków. W dalszym ciągu przywiązują kotom puszki do ogona i śmieją się z biednego wystraszonego zwierzęcia. To wciąż się dzieje, pomimo tej całej poprawności i praworządności. 

       Bohaterka naszej bajki szybko uciekła z domu by zacząć dorosłe i przynajmniej bez przemocy życie. Miała dość poniżania, awantur i bicia a także patrzenia jak ojciec gramoli się na matkę w pijackim amoku, by rżnąć ją swym kutasem. W zawodówce poznała chłopaka, który strzelił jej gola już na samym początku, bo przecież dziewice w ciążę nie zachodzą i w wieku 17 lat powiła swoje pierwsze dziecko. Dwa lata później drugie, ale to drugie zrobione było już w amoku alkoholowym, bo ówczesny wybraniec jej naiwnego serduszka też uwielbiał zaglądać do kieliszka a i rękę miał coraz cięższą bo okazało się że też potrafi przylać jak zupa będzie za słona lub zbyt dużo pieniążków wydanych. I tak nasza bohaterka trafiła z deszczu pod rynnę szukając szczęścia i możliwości wyrwania się od ojca tyrana i okrutnika. W międzyczasie sama popadła w alkoholizm, ponieważ najlepsza metodą na nieobrywanie od swego konkubenta było picie razem z nim. I spełnianie zachcianek jego, głównie w postaci usługiwania w kuchni i sypialni. Suma sumarum w końcu miarka się przebrała i sąd zabrał jej te dwa dzieciak, które najpierw trafiły do bidula a potem gdzieś w rodzinę zastępczą. Po tym wszystkim ukochany wyjebał ją na zbity pysk ze słowami że jej na oczy nie chce widzieć. I tak żyła sobie nasza kobiecina, szwendając się i mieszkając to z matką (bo ojciec wyciągnał kopyta z powodu przechlanego mózgu) to u jakiegos konkubenta nowego, których poznawała w różnych częściach powiatu. Aż jej ostatni facet u którego pomieszkiwała już ponad dwa lata postanowił zaciągnąć sznureczek na swej szyi i powiesić się na gałązce w lesie. Ot, słabiutki był psychicznie, nieboraczek jeden. Co prawda lubił wypić, ale przynajmniej nie lał po mordzie, więc żyła sobie nasza kobiecina w miarę spokojnie przy jego boku, oczywiście do tego tragicznego zdarzenia. Bohaterkę naszej opowiastki to załamało, zaczęła chlać aż wyrzucono ją z mieszkania, które zajmowała wraz z wiszącym wcześniej a teraz gryzącego ziemię chłopakiem. Wróciła z powrotem do matki, której cierpliwość już się kończyła, bo ile można darmozjada utrzymywać, tym bardziej że i tam zdarzało się jej nie wylewać za kołnierz.

Aż tu nagle nastał cud.

       Nasza wspaniała mamusia, mimo pijackiego życia otrzymała mieszkanie w starym, zniszczonym domu socjalnym. O ile to można mieszkaniem nazwać. Pokój z kuchnia i mała łazienką. Dla niej to było jak Boga za nogi złapać a może i nawet za ręce, bo kto daje lokale takim jak ona. Dlatego poprzysięgła sobie że postara zmienić swoje życie. Wyjść na prostą, naprawić się a i kto wie, może w przyszłości odzyskać swe dzieciątka, Ogarnęła się, poprzysięgła że nie będzie pić i wzięła się do pracy. Otrzymała prace dorywczą u pobliskiego gospodarza i przez pierwszych kilka miesięcy nawet dobrze jej szło. Rzekłby ktoś, za dobrze. Starzy górale w takie cuda nie wierzą, choć oni też nie lepsi w chlaniu i klękaniu w kościele pod ołtarzem do dziś dnia. Z dziećmi w rodzinie zastępczej utrzymywała kontakt, o mieszkanie dbała tylko ta….. samotność. Doskwierała jej strasznie. A jako że uroda jej umknęła z powodu zbyt hulaszczego i menelskiego trybu życia, nie mogła za bardzo wybierać w amantach krążących po mieście. W sumie to nie wybierała a brała co popadnie, byle czysty był i nie chlał za dużo. I wtedy pojawił się ON.

       20 lat w kryminale. Całe ciało pokryte więziennymi tatuażami i pięćdziesiątka na karku. Wyrok za śmiertelne pobicie i do tego kilka innych, równie ciekawych. Charakterny człowiek co to gadów nie cierpi, psy olewa i nikt nie będzie mu mówił jak ma iść przez swoje życie pełne recydywy. I tak oto znalazł naszą wychodząca na prostą bohaterkę bajki i szybciutko bez większych ceregieli wprowadził się do niej. Pierwsze trzy miesiące były nawet spokojne. Kryminał polazł do roboty, także dorywczej i nawet dużo nie pił w międzyczasie posuwając ja na starym trzeszczącym łóżku. I wszystko byłoby w porządku gdyby nie ta…. zaszła w ciążę.

       Wszyscy byli zdziwieni. Od kuratora po pracownika socjalnego. Jakim cudem to zaszło w ciążę? Przecież tam w  środku powinno być wszystko już ładnie przegnite od wieloletniego spożywania wódy. A tu masz ci los. Niespodzianka normalnie. Kinder niespodzianka. 

       Wytatuowana głowa kryminalisty była na tyle ogarnięta, że zabronił konkubinie pić. I twardo trzymał się tego postanowienia. A jak konkubina nie wytrzymała i pod nieobecność piwko walnęła, to wpierdol dostała, że o dziecko jego w jej łonie się rozwijające nie dba. A to że czasami kopa w brzuch zasadził, jak to Ferdek mówi w Kiepskich, to już inna historia. 

       Powiła jednak szczęśliwie nasza bohaterka maleństwo. Chłopczyka co całkiem zdrowy się wydawał. Ale wtedy mogła już pić. I piła ze swoim ukochanym, który poczuł taki powiew wolności, że już kilka razy w tygodniu ja napierdalał z tej radości że tatusiem został i na dodatek całkiem ładnego dzieciątka. „Niebieska karta”, nadzór kuratora i w konsekwencji po którejś tam libacji dzieciak do bidula. Jakie to miłe w swej standardowości menelskiej. Konkubent do aresztu z powodu znęcania się nad bohaterką, która posiniaczona stała na środku mieszkania, gdy z nią rozmawiałem już po akcie odebrania dzieciaczka.

Powiedziała że teraz bierze się za siebie i stanie na nogi. Odzyska dziecko i będzie już dobrze. 

Niech próbuje…..