Pożycz 3 zł czyli księżna w pałacu

Przepraszam, że długo nie pisałem, ale jak to w pracy bywa , było  lato , były wakacje, potem zaległości , kłopoty zdrowotne i  rodzinne …życie.

 Część 1.

Była szczupłą, ładną blondynką. Dajmy jej na imię Ewa. Pochodziła z rodziny,                  w której ojciec był alkoholikiem i zapił się kiedy miała może z 10 lat. Matka miała ją jedną, pracowała w miejscowym Państwowym Gospodarstwie Rolnym gdzie jak to na wsi zabitej dechami wolny czas spędzano przeważnie na działce lub pod sklepem przy tanim winku. No ale mamusia się starała i jakoś wiązała koniec z końcem, udało się nawet Ewę do szkoły ponadpodstawowej posłać i ukończyła ZSZ w zawodzie fryzjer damsko męski. Miała wzięcie u miejscowych chłopaków i zaraz po szkole wyszła za mąż za Włodka. Kiedy Ewa ,,wyfrunęła’’ z rodzinnego gniazdka objawiła się prawdziwa natura jej mamy, która sama z nudów czy też z jakiegoś bliżej nieokreślonego powodu zaczęła pić i stoczyła się niemal na dno – szczęściem dopracowała jakiejś skromnej emerytury czy też przyznano jej jakąś rentę – dokładnie nie wiem i nie jest to takie ważne. Miała mieszkanie.

Włodek był pracowity i miał własny domek po rodzicach. Mały skromny ale ciepły i było w nim wszystko co trzeba. Pracował od rana do nocy przeważnie na budowach. Pracował legalnie. Nawet nieźle zarabiał. Niczego im nie brakowało. Z tego związku urodziła się Zosia.  Ewa zachowywała się jakby była jedyną, która urodziła. Wszystko się jej należało.  Włodek tyrał a ona „szlifowała pazury”.  Z nudów zaczęła chodzić coraz częściej do mamusi i jak to bywa w takich sytuacjach zaczęła pić. Początkowo Zosia była dopilnowywana przez siostry  Włodka, które na szczęście  mieszkały blisko ale i one powiedziały dość i Włodek musiał coś zrobić. Ewa chyba zauważyła, że grunt pali jej się pod nogami i… ponownie zaszła w ciążę. Urodziła Julię a zaraz po roku Adriana. Obecnie Julia lat 13 i Adrian lat 12.

Na szczęście w ciąży Ewa nie piła. Włodek tyrał jeszcze więcej.

Przyszedł czas, że trzeba było zaopiekować się dziećmi w inny sposób niż tylko przewinąć i dać cyca. No i najlepiej byłoby gdyby Ewa poszła do pracy. Przy trójce dzieci nawet jeśli Włodek dużo pracował i zarabiał ok 3 tys. to kasy nie była aż tak dużo. Gwiazda się znalazła bo ma troje dzieci to już nic nie musi. Awantur było za dużo a dzieci były zaniedbywane, niedomyte, nieubrane adekwatnie do pogody albo           w ogóle z brakami np. majteczek czy skarpet. Brak zadań domowych. Najpierw zainteresowała się wychowawczyni któregoś dziecka ze szkoły, potem pedagog. Normalna procedura. Wezwano rodziców. Włodek nie mógł przyjść – pracował, Ewa była i obiecała poprawę, że to przez brak czasu itp.

Sytuacje jednak się powtarzały a kolejne rozmowy z Ewą nie przynosiły skutku.                   W domu pojawili się pracownicy OPS. Zastali Ewę mocno nawaloną już ok 11.00 rano. To wystarczyło, skierowali sprawę do sądu rodzinnego o wgląd w sytuacje rodziny.  Ograniczono władzę rodzicom, obojgu i co ? I nic. Włodek dalej tyrał a ona dalej piła a do tego robiła większe awantury, że sąd, że kurator tu przychodzi i się wtrąca a ona jest taką dobrą matką, tylko czasem do kieliszka zajrzy. Siostry Włodka  od czasu do czasu rozmawiały z nim na temat sytuacji w domu. Widziały, że on wraca do domu późno czasem i o 20, dzieci były dalej w ubraniach szklonych. Słyszały jak ona wydzierała się na nie a zwłaszcza na najstarszą Zosię, która powoli zaczęła przejmować jej obowiązki czyli pomoc w lekcjach młodszym, ubieranie, dawanie jedzenia, choćby jakiejś kromki chleba a miała dopiero około 13 lat.  Z powodu kłótni dzieci chodziły późno spać, coraz większe kłopoty miały też  w szkole. Włodek miał     w końcu dość. Założył Ewie sprawę karną o znęcanie nad rodziną z art. 207 kk. Na tym etapie było już tak, że Ewa w ogóle nie interesował się dziećmi, dochodziło do sytuacji kiedy Włodek wyganiał z domu miejscowych meneli, albo dzieci pytały Włodka kto to był  u mamy, bo strasznie śmierdział i tak dziwnie dotykał mamę… Sąd uznał racje Włodka, nakazał opuszczenie domu przez Ewę, zakaz nadużywania alkoholu oraz zakaz kontaktu z dziećmi w godzinach wieczornych- bodajże od 18.00. Ponieważ sprawa Ewy była już doskonale znana w gminie, po wyroku sądu gmina zapewniła jej małe mieszkanie we wsi nieopodal. Był to stary dom miejscowego właściciela ziemskiego, zamieniony w czasach PRL na mieszkania dla pracowników PGR tuż obok kościoła  i cmentarza w samym środku wsi. Ludzie na to mówili pałacyk. Ewa dostała dwa pokoiki  z wc na najwyższym piętrze.  W tym czasie Zosia miała już 19 lat i udało jej się wyjechać do Anglii gdzie pracowała jako kelnerka- podobno dobrze jej się wiedzie.

Jak się domyślacie szanowni czytelnicy teraz do ,,akcji’’ wkroczył wydział karny wraz ze swoja ,,ciężką artylerią’’ w postaci groźby wprowadzenia do wykonania wyroku.

Dozór trafił się doświadczonemu kuratorowi społecznemu. W zasadzie takie sprawy powinien prowadzić kurator zawodowy ale skoro sprawczyni przemocy mieszkała całkowicie osobno to może prowadzić taka sprawę kurator społeczny.

Początkowo kurator informował, że ma kłopot z zastaniem skazanej, jak już zastał to opisał straszne bagno w jakim mieszkała. W sumie jakoś specjalnie się nie dziwiłem bo doskonale znałem ,,pałacyk’’ zawsze tam trafiali menele wszelkiej maści oraz rodziny z wieloma problemami.

Kurator zaczął informować, że skazana jest ciągłe pod wpływem alkoholu, że ma cyt. ,, w dupie kuratora i sąd  i nikt jej nie będzie mówił co ma robić’’. Cały czas motywowałem kuratora do większego wysiłku ale stwierdził, że nie da rady, że to jest dno dna. Problem alkoholowy na max, że tylko leczenie zamknięte. Do tego miejscowy OPS też informuje , że demoralizuje własne dzieci…

 Kur… no jak przecież nie mieszka tam gdzie mieszkała?

Nawet policja ma jej dość bo ludzie zawiadamiają o … ( opiszę później).

Przychodzi zawiadomienie od OPS oraz osobne pismo do sądu  napisał Włodek.              W obu dokumentach treść była podobna- że nie stosuje się do wyroku oraz informacja że Ewa  okradła rodzinę z żywności pod nieobecność Włodka. Została wpuszczona do domu przez dzieci.

Dobra. Alarmują ze wszechstron, że nadużywa alkoholu , że spotyka się z dziećmi że ogólnie katastrofa. Wzywam ją, nie stawia się, nawet nie odbiera.  Jest jeszcze coś takiego jak pisemne upomnienie ale nie chce go stosować – niesie to za sobą określone skutki prawne, bardzo niekorzystne dla skazanego- składam wniosek o zarządzenie wykonania kary- myślę, opamięta się, podejmie współpracę , podejmie leczenie.

Przychodzi zawiadomienie o posiedzeniu i zlecenie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego. Jadę na miejsce. Wspinam się na ostatnie piętro po krętych ciemnych schodach. Na parterze zakamarki , ale wiem gdzie kto mieszka, nawet nie pytam co i jak bo nic nie powiedzą. Wchodzę na piętro zasłaniając się trochę teczką, tu nocuje nieduży strasznie hałaśliwy pies, zna mnie dobrze ale zawsze szczeka                       i wykonuje ruchy jakby chciał mnie ugryźć- no ale tu mam najlepsze ,,źródła informacji’’. Musze się zatrzymać przed drzwiami i z jednej strony do nich pukać               a z drugiej odgradzać się od psa. Dobra tu potwierdzają wszystkie informacje, dodatkowo dowiaduję się, że chyba jej nie ma, że melina straszna, że ludzie boją się pożaru bo kiepy gaszą gdzie popadnie albo wcale, tylko rzucają na podłogę. Dobra wchodzę na następne piętro. Ostatnie – tam po lewej mieszka też mój dozorowany              z rodziną a naprzeciwko ona - ,,księżna Ewa’’.

Idę najpierw do mojego dozorowanego, nie ma go ale jest żona. Twierdzi, że znowu zaczyna popijać i kasy mało daje  na utrzymanie … kur… przecież tu był spokój , jak się pierdoli to wszędzie. Jednak pod pozorem rutynowej wizyty pytam też o sąsiadkę. Potwierdza, że przychodzą do niej pijaki z kilku okolicznych wsi, ale teraz jej chyba nie ma. Obiecuję , że pogadam z jej mężem w najbliższym czasie i wychodzę.

Stoję przed drzwiami , panuje półmrok. Drzwi jakieś takie obite blachą, śmierdzi już przed wejściem, moczem, odchodami i bóg wie czym jeszcze. Drzwi są uchylone, pukam, cisza, wale pięścią drzwi otwierają się na tyle że spokojnie można wejść. Słyszę gra telewizor. Wchodzę. Przez okno na wprost wpada światło, okno jest strasznie brudne jak moja tylna szyba w aucie , na oknie wisi jakaś szmata, która  kiedyś była zasłoną. Pod oknem tapczan koloru nijakiego, może kiedyś to była jakaś purpurą ale teraz jest zasrany i zaszczany , jakieś łachy na nim, po prawej mam urwaną umywalkę, dalej po prawej wejście do drugiego pokoju skąd dobiega muzyka. Wejście do pokoju zasłonięte wielokolorową szmatą. Odsuwam z pewna dozą wstrętu,  cały czas nawołując czy ktoś jest w mieszkaniu. Za zasłoną na wprost stół , jedno krzesło. Na stole malutki telewizor coś takiego jak taksówkarze mają, kineskopowy oczywiście. Obok jakieś konserwy,  metalowy talerz jak w więzieniu. Po lewej drugie okno podobne do poprzedniego i pod nim również kanapa , tyle ze mniejsza. Wygląda również podobnie do poprzedniej ( może to był jakiś komplet) tyle, że ta jest ,,tylko’’ zaszczana , nie wygląda na zasraną, kupa łachów i jakiś koc. Obok stoi niska komoda z grzejnikiem , taka mini kuchenką elektryczna na której gotuje się woda. Po prawej wydzielone pomieszczenie na kibel który jest dosłownie …czarny .  Tam już musiałem użyć latarki bo skąpe światło nie dolatuje aż tak daleko w głąb. Obok kibla piec typu koza w którym słabo się pali. Dookoła kiepy, kilka pustych butelek po tanim mózgojebie, może ze dwie puszki po piwie. Muchy, wszędzie tłuste muchy. Koniec, apartament nie ma co.   Myślę no jak przecież ktoś tu musiał przed chwilą być. No nic nie ma z kim gadać- wyłączyłem tylko tą wodę i wychodzę.

Na parterze spotykam jedną z tych sąsiadek co to nigdy nic nie widzą i nie wiedzą…ech zapytam ją. O dziwo mówi, że parę minut temu wybiegł stad jeden z tych meneli co u Ewy przesiaduje. Ale ten to jakiś taki co dłużej u niej siedzi.

Wsiadając do samochodu spotykam jeszcze pracownika socjalnego który przyjechał do innej rodziny. Wypytuję co i jak, wszystko się potwierdza, dodatkowo dowiaduję się, OPS wystąpił do sądu o przymusowe badania psychiatryczne w kierunku ubezwłasnowolnienia i umieszczenia w jakimś zakładzie psychiatrycznym. W duchu pękam ze śmiechu – to już niedobrze, znieczulica mnie ogarnia ? Może jednak jestem zbyt świadomy. Dziewczyny z OPS- u już po prostu nie wiedzą co robić. Dowiaduję się jeszcze, że koleżanka widziała ją rano jak szła do wsi w której są jej dzieci- jadę tam.

Koniec cz.1

Kane

 bzdet14@o2.pl