środa, 30 listopada 2016

Miłość w światłowodzie part 2



     Dłubie w nosie, patrzę na fejsiunia i przeglądam olx oraz allegro w poszukiwaniu starych, ale jeszcze sprawnych części które wmontuje do mojego samochodu. Ledwo trzydzieści minut po rozmowie z mechanikiem, a mnie już kurwica bierze, bo stos wywiadów piętrzy się na biurku i w chuj telefonów ze szkół. Ogólnie jedna wielka cieczka z tymi szkołami, bo likwidują gimnazja i każda szkoła ma zrobić zebranie z rodzicami gdzie o reformie będą informować wielce szanowne rodzicielstwo. Mam w sumie w dupie reformę, pracy mi nie ubędzie przez to, ale nagle przed końcem roku każdy sobie przypomina, że ma jakieś tam sprawy niepowyjaśniane z uczniami. No cóż, taki to już mój los Syzyfa, zapierdalającego po odmętach ludzkiej bezgranicznej głupoty.

     Palec mój wszedł w głęboko w nozdrze i paznokieć uszkodził chyba jakieś naczynko krwionośne bo czerwona krew się na nim pokazała. Cholera, jeszcze krwawienie mi tu potrzebne do szczęścia, jakbym nie miał innego zmartwienia. Patrzę tępym i wkurwionym wzrokiem w ekran służbowego monitora i szukam najtańszej części używanej, która wstawię w swój samochód, by przemierzać bezkresy ludzkiej degrengolady i spisywać na kawałkach służbowego papieru służbowym długopisem tragiczne dzieje moich chlebodawców.
- Dzień Dobry! – przywitał mnie upośledzony chłopak, którego tak naprawdę nie znam imienia, ale który swoją wiecznie uśmiechniętą aparycją poprawił mi na ułamek sekundy humor. Nie wiem kiedy nawet otworzył drzwi do mojej pakamery sądowej, schowanej na końcu ciemnego korytarza, za ubikacją i magazynkiem na szczotki dla sprzątaczek.
- Dobry – odpowiedziałem i wziąłem głęboki oddech zastanawiając się jednocześnie czy widział mnie dłubiącego w nosie. Mam nadzieję że nie, a nawet gdyby to i tak jakoś nie spaliłbym się ze wstydu.
- Pana, mam pytanie bo… - Tak, „pana”. Nie proszę pana, szanowny panie, tylko „PANA”. Pana wypowiedziane tak jakbyśmy wypowiadali „mama”. Taki nowy zwrot grzecznościowy.
- Pytaj, yyyy, jak ci tam na imię….. – nie wiedziałem, ale też nie chciało mi się specjalnie wysilać by przypomnieć. Wiedziałem że to synek jednej nadzorowanej, a raczej byłej już nadzorowanej bo jej niepełnoletnie dzieci całkiem niedawno zasiliły szeregi placówki opiekuńczo-wychowawczej. Ten już miał 20 lat i rentę socjalną, więc wątpliwy zaszczyt pobytu w bidulu go ominął. Zresztą, na rencie wszelkie banki już łapę mają wraz z komornikiem, bo kiedy tylko mógł wziąć dowód osobisty w rękę i odcinek renty w drugą, wraz z równie upośledzoną mamusią stali się klientami wszelkiej maści para banków i systemów pożyczkowych.
- Bo pana, bo pan mnie ubezwłasnowolnił… - z tym swoim szczerym, upośledzonym uśmiechem stwierdził, czekając zapewne co ja na to powiem i jak się usprawiedliwię przed jego majestatem.
- Że jak? Co zrobiłem? – oczy mi się szerzej otworzyły a banan ugościł na mej twarzy i choć na chwile zapomniałem, że kawałek silnika musze znaleźć w Internecie, a nie cały silnik bo taka była obawa na początku. Dzięki czemu trochę taniej będzie i najbliższym może prezent zrobię.
- No, ubezwłasnowolniony, ja jestem przez sąd bo pan tak powiedział sądowi – z kolei teraz on próbuje mnie przekonać i przypomnieć że” … przecież wszystko jasne, ja to zrobiłem żeby więcej pożyczek nie brał, i nawet cos o matce mówił że przecież u mnie była i rozmawiała i w ogóle on nie wie co teraz bo chce iść telefon wziąć na abonament i czy może w ogóle, znaczy chciał mnie zapytać”. Tak to mniej więcej brzmiało w jego słowotoku.
- Damian, nie jesteś ubezwłasnowolniony – grzecznie mu odpowiedziałem z bardzo miłym uśmiechem na twarzy – a teraz idź i weź telefon na abonament. A jak Ci w jednym salonie nie dadzą, to idź do drugiego. Na pewno w jakimś uda ci się podpisać umowę.
- Aha, nie jestem – odpowiedział sam do siebie – i ścisnąwszy reklamówkę-dziadówkę w ręce, która zafajdała koło brudnych i wytartych jeansów na jego wychudzonych nóżkach, zniknął za drzwiami wypowiadając:
- dowidzenia pana.
Włożyłem palec w drugą dziurkę nosa i zacząłem wykopaliska. Znaczy części szukałem do samochodu wykopując coraz to przeróżniejsze i nowe strony internetowe. Widzę – BINGO! Szukana część znajduje się na drugim końcu Polski. Dzwonię – z komórki – by sądu nie naciągać.
- Dzień Dobry, ja dzwonię w sprawie części do samochodu którą widzę właśnie na zdjęciu. Proszę mi powiedzieć czy jest część jeszcze dostępna i czemu tak drogo, hehehe – zarzuciłem tekstem typowego podstarzałego Janusza, choć na kartce wcześniej zapisałem o co zapytać, gdy padną szczegółowe pytania co zamierzam z tą rzeczą robić i co mi się zjebało że szukam akurat tak dużej części a nie pojedynczego pierdolnika.
- Dostępna, świeżo wymontowana z rozbitego samochodu. Krew też starłem – odpowiedział około trzydziestoletni głos w słuchawce mojego telefonu na jeden z najtańszych abonamentów na rynku.
„Dowcipniś, kurwa”.
- To ja poproszę za pobraniem. A rabacik będzie jakiś?  - zapytałem pełen nadziei, ze może chociaż stówkę, albo pięć dych, albo może na flaszkę chociaż opuści. Mikołajki zaraz, święta idą….
- A może za darmo panu wysłać i dopłacić? – głos zapytał w taki sposób, ze ja więcej pytań już nie miałem.
- To ja esemesem dane do przesyłki prześlę – i tak oto zakończyła się rozmowa z uprzejmym Panem na drugim końcu Polski.

      Nie ma to jak być dziadem. Kurator dziad. „KURATOR DZIAD”. Czyż nie brzmi to dumnie? Ostatnio robiłem wywiad u Ukraińca, który związał się z moją nadzorowaną i okazało się że zarabia więcej niż ja, nie znając nawet języka. Żeby jeszcze był specjalistą czy coś. Zwykły robotnik w fabryce, fakt że ze zmianami na nocce. Nadzorowana jeszcze też młoda, z jednym dzieckiem więc jeszcze stosunki, oczywiście międzynarodowe, będą się zacieśniać.

     Ale w sumie to nie o tym miałem pisać, tylko dokończyć miałem pewną opowieść, którą zacząłem już dawno… tak dawno że dla niektórych Internet zatoczył koło i po wielu miesiącach weszli na stronę moją. Jeszcze inni pomyśleli że dobra zmiana mnie zamknęła, ale nie, jestem i trwam na stanowisku i standardowo narzekam na swój los. Więc zaczynamy:

Miłość w światłowodzie part 2

Wychowywała ją matka z ojcem, podobnie jak jeszcze trójkę jej rodzeństwa zrodzonego w pijackim amoku miłosnych uniesień. Czy były to uniesienia zrodzone z pragnienia posiadania dziecka nie wiemy, może po prostu nie udało się matce spierdolić gdy ojciec szczytował w niej. Opowieść mojej słabo-zębej nadzorowanej o domu rodzinnym to jedna wielka znęta stosowana przez ojca wobec niej, jej rodzeństwa i oczywiście matki. Zresztą o znętach można napisać wiele a pomysłowość patoli w jaki sposób uprzykrzyć życie innym nie ma granic. Przytoczę te najciekawsze, jakie udało mi się usłyszeć podczas tej barwnej opowieści. Oprócz standardowego profilaktycznego wpierdolu jest jeszcze kilka bardziej wyrafinowanych form z którymi zostałem zapoznany i które wzbudziły moją niezdrową i patologiczną ciekawość. Ale zanim z powrotem wrócę do opowieści związanej ze światłowodem, przypomniałem sobie jak kiedyś jedna z kobiet z która miałem okazję porozmawiać, powiedziała ze jej facet za każdym razem jak koło niej przechodzi to coś szepcze pod nosem. Na początku nie zwracała na to uwagi, bo nie do końca rozumiała co tam bełkocze, tym bardziej że całe dnie spędzał z piwem w ręku, ale po jakimś czasie zaczęła rozumieć jego szepty. Jej ukochany szeptał cichutko do siebie „dziwka, szmata, kurwa…” za każdym razem, gdy ona znajdowała się koło niego sam na sam. Nigdy nie szeptał w obecności dzieci, w obecności kogoś obcego czy członka rodziny. Po jakimś czasie kobieta wpadła w taką nerwicę że wylądowała u psychiatry na lekach uspokajających z opinią że to z nią jest coś nie tak a nie z jej wspaniałym facetem.

     Wróćmy jednak do opowieści i nie zastanawiajmy się dłużej nad tą malutką dygresyjną. U naszej bohaterki nie było tak wyrafinowanej przemocy, tylko standardowy wpierdol bez finezji i większego zastanawiania. Wpierdol kabelkiem, pięścią lub kopnięcie nogą zależy co w danej chwili było pod ręką tudzież nogą pana i władcy domu. Ot, takie wychowanie rodzicielskie. Wpierdole z biegiem lat się nasilały i mamusia mojej nadzorowanej, która przestała wytrzymywać już te profilaktyczne metody dyscyplinowania do właściwego zachowania, zabrała wszystkie 3 swoje córeczki ( w tym i naszą bohaterkę opowieści) i wyprowadziła się od tatusia, wracając w rodzinne strony na prawie drugi koniec województwa.

     Niestety, bajka i sielanka nie trwały zbyt długo, bo nasza bohaterka po około 3 latach dorastania w nowym środowisku i spotykaniu się wieloma nowo poznanymi kolegami, choć nie wszystkich poznanych pamiętała, bo i alkoholu dużo, i krzaki jakieś takie ciemne, z przerażeniem stwierdziła, że coś z okresem jest nie tak bo się spóźnia i chyba coraz częściej ją mdłości dopadają. Test ciążowy zakupiony w pobliskiej aptece rozwiał wszelkie wątpliwości! W wieku 16 lat zaszła w swoją ukochaną i wymarzoną ciążę. Problemem tylko była jedna rzecz. Kim do cholery był tatuś?

17 komentarzy:

  1. Już zapomniałem o tym blogu. Pisz więcej, na pewno przeczytam (i nie tylko ja :).

    OdpowiedzUsuń
  2. I znowu się będę czepiać, ale zęby mnie bolą, jak coś takiego czytam. Całość mi się podoba, treść i forma jednako, tylko proszę się zapoznać z zasadami stosowania imiesłowów przysłówkowych. Co prawda przy lekkim wysileniu szarych komórek można wywnioskować KTO SIĘ PO TYCH CZELUŚCIACH PORUSZAŁ, ale sama składnia woła o pomstę do nieba (przykład z otchłani archiwum): "Poruszając się po czeluściach zapadłych nor, gdzie jeszcze 30 lat temu PGR był wyznacznikiem zamożności wsi, a w całym kombinacie pracowały pokolenia rodzin, na mojej drodze stanęła pewna młoda dziewczyna"

    OdpowiedzUsuń
  3. Drogi poprzedniku. Pan Kurator ma od groma pracy, problemy finansowe. Ledwo mu starcza czasu na pisanie tego bloga a Ty mu wytykasz błąd którego 90% użytkowników naszego cudownego języka nawet nie zauważa, i pewnie nie wie nawet co to są imiesłowy przysłówkowe (Ja nie wiem. Ale wiem sporo innych rzeczy). Skoro Ci tak to przeszkadza to może się zgłoś na jakiś wolontariat korektorski u autora czy coś.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jednak zauważają, zgrzytają zębami na ogólne spsienie języka i przyzwolenie na to spsienie. Ale czytają, chociaż ni diabła nie mogą zrozumieć, co wspólnego mają kłopoty finansowe z błędami językowymi.

      Usuń
  4. Hura, Kurator powrócił! Oby na dłużej tym razem...

    OdpowiedzUsuń
  5. odnoszę wrażenie, że kurator zaczyna zazdrościć swoim podopiecznym.... w sumie - dobrze kombinujący menel, nic nie robiąc i niczym sie nie przejmując, ma lepsze pobory ze wszystkich możliwych MOPSów niż Kurator z wypłaty :):):)

    OdpowiedzUsuń
  6. Kiedy następna część? Kuratorze wracaj!!

    OdpowiedzUsuń
  7. A weź przestań dziadowac, sad ci wyplaca co miesiąc pensję , nie taką małą wreszcie, wpływ na konto masz. Za każdy wywiad extra wpada. Ogarnij się chłopie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiesz "anonimie" ile mam co miesiąc na rękę z Sądu? 2400 złotych netto. Jesli uwazasz że co miesiąc to duzo to gratuluje - byle Ukrainiec bez języka i wykształcenia zarabia tyle. Do tego dochodzi dodatek terenowy w wys. ok. 800 zł, który wydajesz na paliwo, raty za samochód i naprawy bo sądu nie obchodzi jak dojedziesz na wioske 30 km od miasta, a wywiad w terminie ma być bo jak nie po dupie dostaniesz. Popsuł mi sie samochód, ostatnio w warsztacie przed świętami 1300 złotych zostawiłem montując używane części, wiec następna naprawa to kwestia czasu. Więc nie pierdol mi że mam porządne pieniądze. Zapierdalam jak murzyn w dodatkowej pracy, nie mając czasu ani na pisanie bloga, ani na odpoczynek, ani dla najbliższych. Jak sie rozpierdole na drzewie jeżdząc po nadzorowanych o 20 wieczorem, a jednoczesnie o o 9 rano tego samego dnia jestem już na zebraniach w OPS, to może ktos po rozum do głowy pójdzie. Tyle mam w teacie zarabianych "kokosów". Wkurwiłem sie...

      Usuń
    2. Chciała bym za każdy wywiad dostawać ekstra pieniądze. Boże jaka bym była bogata. A może nie wiem, że powinni mi zapłacić, musze z Okręgowym pogadać :) W końcu ludzie lepiej wiedzą.

      Usuń
    3. Zawsze możesz poduczyć się ukraińskiego,nie taki skomplikowany wreszcie i zacząć pracować na budowie :P

      Znam to środowisko i - kuratorów i wiem, że nie wygląda to tak jak opowiadasz.
      Co Cię powstrzymuje przed zmianą pracy?

      Usuń
  8. Miś ten chyba miał na myśli wywiady robione dla sądów karnych. Ile to teraz jest? Dalej 74 zł?

    OdpowiedzUsuń
  9. kiedy kolejna część? Już nie mogę się doczekać!

    OdpowiedzUsuń
  10. Szanowny Panie Kuratorze, wczoraj trafiłam na Pańskiego bloga i nie mogę oderwać się od czytania. Chciałabym przesłać Panu wyrazy szacunku. Z niecierpliwością czekam na kolejne posty, a w międzyczasie czytam wszystko co napisał Pan wcześniej. Pozdrawiam z Gdańska i dziękuję za otwierającą oczy lekturę.

    OdpowiedzUsuń
  11. Świetny blog, każdy wpis zawiera coś ciekawego na co warto zwrócić uwagę. Czekam na kolejną część historii :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Czy zarzucił Pan tę obiecującą serię? Szkoda by było

    OdpowiedzUsuń
  13. Według mnie - najlepszą wróżką w Polsce jest Alicja
    wróżbę online można zamówić szybko i bezpiecznie na stronie wróżka online Wróżbę otrzymujemy do 60 - 90 minut na email. Wykonuje również oczyszczanie energetyczne i rytuały miłosne na naprawę związku lub powrót osoby na której nam zależy. Ja zawsze zamawiam na stronie http://wrozkaalicja.pl

    OdpowiedzUsuń