Rodzić dzieci? To nie problem!

Dzieci rodzić jest bardzo łatwo. Za łatwo. Ja mam takie powiedzenie: "Sex jest najtańszą rozrywką biednych". Dlaczego w tym beznadziejnym kraju, nie wsadza się do więzienia rodziców, których dzieci są umieszczane w domach dziecka? Robią te dzieciaki, mnożą się, zapełniają placówki i nic im, kurwa, zrobić nie można. Dzieci z FAS, RAD, uszkodzeniami mózgu - bo chlała w czasie ciąży nie bacząc na dziecko. Snują się takie potem po kamienicach i familokach, umorusane, brudne, głodne - dziesięcioro, dwanaścioro na zasiłkach z opieki społecznej.

Któregoś dnia dostałem zlecenie na przeprowadzenie wywiadu. Znowu wioska, choć tym razem w jej środku. Obleśna chałupa, z walącym się płotem. Zimno było, bo to styczeń, a w chałupie tylko drzwi z dykty były granicą patologii. Stojąc zmarznięty przed drzwiami, klnąc na czym świat stoi, bo w samochodzie zjebało się ogrzewanie, wchodzę to chałupy. Światło sie pali, ale zimno, syf, brud, nasrane przez psa na środku pokoju, jakieś resztki jedzenia na talerzach na stole, dziecięce ubranka walają się wśród ogólnego syfu. W chacie zimno, nienapalone. Kurwa, co jest?

Wychodzę przed dom. Godzina 19.00, ciemno, żywej duszy w obejściu. Zawiadomienie ze szkoły dostałem, że dziecko brudne, zawszawione, nie pokazuje się od kilku tygodni w szkole, brak kontaktu matki ze szkoła. Idę do sąsiadów - Nikt nic nie wie, ktoś ją widział, dzieci nie widział, a może widział. W tym zjebanym kraju, mogą cie zamordować, a nikt się tym nie zainteresuje.

Wracam do chałupy - trochę ryzykownie bo na dobrą sprawę, wyglądam jak włamywacz. Pierdole to, wiem że są dzieciaki, spróbuje chociaż jakaś kartkę zostawić, sprawdzić cokolwiek, nie wiem sam do końca po co wchodzę, ale ciekawość zwycięża. Dotykam pieca w mieszkaniu - jeszcze ciepły, żarcie w talerzach, jakby ktoś rano jadł - kurwa, wrócę tu rano.

Ósma rano - z powrotem przed chałupą. Puk, Puk i nie czekając na zaproszenie wchodzę.  W chacie zimno, jakieś 10 - 12 stopni. Przedstawiam się, mówię co i jak i pytam grzecznie co się dzieje z dzieckiem.

- Chore jest - odpowiada mi patolka, wzruszając ramionami.

-Jak to chore, gdzie są leki? U lekarza było? - jeszcze spokojnie pytam, lecz mi ciśnienie zaczęło już niebezpiecznie do góry zapierdalać

- Było - odpowiada beznamiętnie patolka.

Idę do pokoi dzieci, patolka za mną i pierdoli mi teksty że dzieci spią, żeby nie budzić, bo chore, późno wczoraj wróciła. Spierdalaj babo, sobie myślę, albo mi te dzieci pokażesz, albo kurwa zaraz bedziesz żałować.

- Otworzy pani pokój - mój głos juz nie był miły, był wkurwiony

- klucza nie mam - odpowiada mi patol, a ja za klamkę. Zamknięte.

- Jak mi zaraz tych drzwi nie otworzysz, to dzwonię na Policję, a wcześniej sam je wyważę. - Co za bladź jebana, dzieci w pokoju zamyka. Poleciała gdzieś na chwilę i wróciła z kluczem. Otworzyła.

W jednym małym pokoju, na dwóch łózkach spało 4 dzieci. na środku piecyk gazowy na gaz propan-butan. Bez wentylacji, opary gazu unoszą się w całym pomieszczeniu. Najstarsze z czwórki, 7 lat - chłopczyk ze szkoły, reszta mniejsza. na łóżkach barłogi, poprzykrywane szmatami, osmarkane.

- Który to chory - pytam patolkę

- Ten najstarszy - odpowiada, a ja podchodzę do dzieciaka. Cały spocony, rozpalony, przykładam rekę do głowy - gorąca.

- Jakie leki bierze, gdzie są, kiedy był u lekarza? - staram się zachować spokój. Patolka patrzy na mnie jak kurwa na jakiegoś kosmitę

- Do lekarza miałam jechać - odpowiada, jakby kurwa problemu nie było. Przecież, dziecka od kilku tygodni w szkole nie ma bo chore.

- Termometr! - ciśnienie moje 180/200, jak chuj

- nie mam, zbił się - cynizm, kurwa, jebany cynizm.

Ja pierdole, nie wytrzymam, zajebie ją, uduszę. dzieciak chory, bez leków, bez lekarza, zamkniety w pokoju w oparach spalin z pieca, w syfie, brudzie, a ONA mi kurwa "zbił się".

Telefon biore do ręki i dwonię na pogotowie. Kurwa, nie wytrzymam. mam ochotę jej wpierdolić, jebnąc tak, żeby już nie wstała.

A tu szopka sie zaczyna. Patolka pada u mych nóg i płacze:

- Panie kuratorze, prosze, nie zabieraj mi dzieci - kleka przede mną wylewając fałszywe łzy.

Odejdź kobieto, nie wkurwiaj mnie, myśle. Sorry, ale bez szacunku, bez kurwa litości. Nie mam litości w sytuacji, gdy widzę takie rzeczy. Nienawidzę fałszu i grania. A to była zajebista aktorka, conajmniej mamusia matki małej Madzi.

Ciąg dalszy nastąpi.....