Bóg jest madrością

Patrzy na mnie swoimi obłąkanymi oczami, jakby kompletnie nie rozumiała co do niej mówię. Ja jej staram się wytłumaczyć, co to nadzór kuratora sadowego, co to ograniczenie władzy rodzicielskiej, a ona ciągle „Jezus widzi”, „Jezus sprawiedliwy”. Fanatyczka. Chora fanatyczka z urojeniami, nie zdiagnozowaną jeszcze schizofrenia paranoidalną.

Jak przekonać kogoś, ze powinien się leczyć? Jak zmusić go do leczenia, mimo ze masz tak potężny aparat sadowy za swoimi plecami? Jak skończyła Irena – fanatyczka religijna z objawami zaburzeń psychicznych?

Cała historia zaczęła się standardowo. Szkoła zawiadomiła Sąd, że Irena nie kontaktuje się z placówką, gdzie uczęszcza jej 15 – letnia córka. Wskazali, że matka Martyny kilka razy widywana była pod szkoła gdzie zaczepiała uczniów, prawiąc morały o Bogu, Jezusie i tym podobne historie. Do tego doszło także zachowanie Martynki, która zaczęła wykazywać niezdrowe zainteresowanie pewną sektą, której nazwy nie wyjawię, co by nie zdradzać miejsca historii.

Wywiad u Ireny wyglądał w ten sposób:

- Pani Ireno, jakie ma Pani wykształcenie?

- Ja mam wykształcenie dane od Boga, Bóg daje nam rozum, Bóg nami kieruje….

- Ale jaką Pani szkołę skończyła, Pani ostatnia szkoła?

- Boską szkołę skończyłam, liceum skończyłam bo Bóg tak chciał…

- Ma pani średnie wykształcenie, tak?

- mam średnie, mam, ale to nie jest źle, prawda?

W małym mieszkaniu, na niespełna 35 metrach kwadratowych mieszka razem z Ireną i jej córką siedem kotów i 3 psy. Łażą dosłownie wszędzie, miauczą przeraźliwie i szwendają się po stołach, meblach, nie zważając kompletnie na nic wokoło. Psy są spokojniejsze – to przygarnięte kundle, śpiące na fotelu i tapczanie.

Irena jest brudna. Śmierdzi od niej moczem. Spod bluzki z rozciągniętym dekoltem co chwile ukazuje się naga, brudna pierś, którą niezdarnie próbuje poprawiać w rozmowie ze mną. Z ust nieprzyjemny oddech który powoduje, że gdy Irena nachyla się w moja stronę, mimowolnie odsuwam głowę, by nie czuć smrodu. Jej brudne palce co chwile dotykają mojego zeszytu z pytaniem, co tam napisałem.

- Jest Pan sprawiedliwy?

- Słucham?

- Bóg dał Panu mądrość?

- Pani Ireno, ja zapisuje wszystko co Pani powie, ja jestem obiektywny.

- Pan mnie nie skrzywdzi, prawda?

Cóż odpowiedzieć kobiecie, która wpatrzona we mnie nie rozumie za bardzo co się dzieje wkoło. Jak jej tłumaczyć co ją czeka, gdy pilnie nie podejmie diagnozy swej psychiki i nie rozpocznie leczenia.

- Pan mi nie zabierze Martynki?

- Nie jestem po to by zabrać Martynę, musze po prostu wiedzieć czy Pani się nią dobrze zajmuje.

- Dlaczego Pan sądzi że źle się zajmuję?

- W szkole powiedziano że się Pani mało nią interesuje, że przychodzi Pani pod budynek i zaczepia inne dzieci, musze wiedzieć dlaczego.

- A czy to źle mówić o Bogu?

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że jej wypowiedzi są bez emocji. Ten sam tembr głosu, ta sama intonacja, to ciągłe przeświadczenie, że to co do mnie mówi, jest największą objawiona prawdą. Te beznamiętne oczy, patrzące na mnie prawie bez mrugnięcia. Kurwa mać, widać ten obłęd w tych oczach.

- Czy Pan kocha Boga?

- Z czego się Pani utrzymuje?

- Bóg nas oceni.

- Otrzymuje Pani rentę, świadczenia rodzinne, alimenty?

- …..

- Otrzymuje Pani?

- Tak.

- Ile Pani otrzymuje?

- Bóg daje mi siłę do życia.

- Dlaczego ma Pani tyle zwierząt? Skąd te zwierzęta?

- Każde zwierze jest stworzeniem boskim. Ja im pomagam, nie dam skrzywdzić żadnego zwierzęcia. Nie zabierze mi Pan Martynki?

Masakra. Istna masakra. Kontakt logiczny ograniczony z ta kobieta do prawie minimum. Ciągle Bóg, Bóg, Bóg….. Próbuje dowiedzieć się czegoś o Martynie. Jak funkcjonuje w domu według matki, jak sobie we dwie tutaj żyją, w końcu, chcę porozmawiać z Martyną.

- Martyna jest niedobra.

- Dlaczego tam Pani mówi?

- Nie słucha się mnie, dla niej Bóg nie istnieje.

- Ale niech mi Pani opowie, w jakich sytuacjach się nie słucha…

- Szatan ją opętał.

Kurwa.

- Co to znaczy że ją szatan opętał?

- Ona się znęca nade mną.

Kurwa. Kurwa.

- Jak się znęca?

- Ona mi krew zabiera.

What the motherfucker fuck? Kurwa.

- Zabiera, w jakim sensie?

- Uderzyła mnie I krew mi z nosa poleciała.

Ufff. Przynajmniej nie wysysa. O tyle dobrze. Już sobie wyobraziłem Martynke wbijająca się w szyje Irenki i chłepcząca, jak ten kotek mleko z miseczki, krew mamuni. Kurwa, pojebane to wszystko.

Irena poprawiła swoimi brudnymi rękoma dekolt. Kot przebiegł mi koło nogi a jeden z psów podniósł łeb i spojrzał w moim kierunku. W oddali tykanie ściennego zegara, przejmujący chłód. Jakoś nieswojo mi się zrobiło. Zacząłem zastanawiać się, co bym zrobił, gdyby ta schizofreniczka rzuciła się na mnie? Waliłbym chyba prosto w łeb, nie patrząc na żadne okoliczności. Jakie to naturalne, że człowiek czuje strach przed chorymi psychicznie. Być może to świadoma obrona organizmu przed nieprzywidywalnością ich zachowań? A może to po prostu strach przed nowym, przed czymś, czego nie znamy. Może to po prostu instynkt, który karze unikać nam ludzi, którzy przynajmniej teoretycznie, mogą wyrządzić nam krzywdę? Chujowa sytuacja.

- Pani Ireno, czy kiedykolwiek leczyła się Pani psychiatrycznie?

- Ja nie jestem chora. Wszyscy mówią że jestem chora, ale ja się modle i Bóg w modlitwie mi powiedział, że ja nie jestem chora.

- Czyli nigdy nie była Pani u lekarza?

- Pan jest mądry. Bóg Pana kocha. Ja nie potrzebuje się leczyć. Martynka musi się nawrócić. Ona musi głosić ze mną chwalę Pana. Bo ja szatan zabierze i ją stracę.

Irena wstała nagle od stołu i podeszła do szafki kuchennej. Wyprostowałem się nagle i nie tracąc jej z pola widzenia, spiąłem wszelkie mięsnie, będąc przygotowany na atak czy inny rodzaj zachowań. Złapała łażącego po szafce kota i zrzuciła go na podłogę. Kot miaukną z niezadowolenia i zwiał do pokoju obok.

- Kto jest ojcem Martyny?

- Nikomu nie mówiłam, byłam gwałcona. Martynka jest z gwałtu. Ona o tym nie wie.

Ale ja wiem że to nieprawda. Konkubent zostawił ja wiele lat temu, nie mogąc znieść prawdopodobnie postępujących dziwactw Ireny. A to że zostawił jej córkę nic z tym nie robiąc, to inna bajka.

Przepisy w Polsce są tak skonstruowane, że ja jako kurator nie mogę wystąpić o przebadanie Irenki przez lekarza psychiatrę, nawet pod przymusem. Może sąd to zrobić na wniosek najbliższej rodziny albo na wniosek Ośrodka Pomocy Społecznej. Dziwne, prawda? Podobnie sytuacja wygląda z alkoholikami – to Gminna lub Miejska Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych może zgłosić do sądu wniosek o przymusowe leczenie. Ja niestety nie mogę. Na szczęście dobrze żyję z OPS i taki wniosek o przebadanie przez biegłego sądowego jest kierowany.

Po kilku tygodniach, Irena jest kierowana na badanie psychiatryczne. Lekarz psychiatra orzeka, że Irenka co prawda jest chora, ale nie wymaga leczenia stacjonarnego (szpitalnego). Wspaniale, kurwa jego mać.

CDN.