Przepalony obwodzik

I kolejny wywiad, kolejne zlecenie. Tym razem do sądu facet złożył wniosek by dwoje dzieci wróciło pod jego opiekę. Nazywa się to „ustanowienie miejsca pobytu małoletnich dzieci przy ojcu”. Miał żonę, która od niego odeszła i zabrała dzieciaki. Wzięli rozwód, a Sąd Okręgowy orzekł miejsce pobytu dzieci przy matce. Po jakimś czasie ojciec chce zmienić orzeczenie i ustanowić miejsce pobytu przy nim.

Sprawy ogólne nie znam, faceta też. Mieszka w mieście, daleko nie mam. Pojechałem po dyżurze. Dzielnica domków jednorodzinnych, żadna tam bogata, ot, liczne domki z których część jest odremontowana i przypominają nowo wybudowane, a część jest stara i sypiąca. Są jeszcze domki nijakie – czyli, ni to stary, ni to nowy, ale jeszcze kilka lat i trzeba będzie zaliczyć go do najgorszej kategorii. Przed takim oto właśnie domkiem stanąłem, trzymając w ręku legitymacje, zlecenie wywiadu i zeszyt z długopisem.

Gdy zadzwoniłem do drzwi otworzył mi facet, około czterdziestu paru lat. Szczupły, wysoki, ładnie ubrany. Zaprosił do domu. Mieszkanie ładnie urządzone, może meble nie najnowsze, ale gustowne. Wszędzie czyściutko, poukładane, wręcz sterylnie. Poprosił mnie abym usiadł przy stole w jadalni, wyjąłem zeszyt, długopis i wypytuje o szczegóły potrzebne mi do sporządzenia wywiadu:

- Od jak dawna nie są państwo razem? – zapytałem

- Yyyy, zaraz niech policzę – potarł ręką czoło – jeden, dwa, trzy…… - zaczął wyliczać na głos, otwierając palce dłoni – Trzy! Nie, dwa lata!

Lampka kontrolna mi się zapaliła.

- Choruje pan na cos? – zapytałem

- Na nerki, dlatego jestem na zwolnieniu chorobowym, yyy, rehabilitacyjnym, no na takiej rencie.

- Leczył się pan psychiatrycznie? – zbyt dziwnie mi się z nim rozmawia, lecz zapytać nie zaszkodzi.

- Kiedyś byłem u lekarza psychiatry, bo jak żona odeszła to byłem cały w nerwach i leki uspokajające brałem. Ale to dawno – wytłumaczył mi.

- Napisał pan we wniosku, że była zona zaniedbuje dzieci, głodzi je, nie pozwala panu ich odwiedzać, dzieci są brudne, zaniedbane. Niech pan mi opowie, w jakim stanie pan widuje dzieci i jakich zaniedbań był świadkiem.

Znowu potarł ręka o czoło. Powtórzył ostatnie zdanie przeze mnie wypowiedziane.

- Zaraz sobie przypomnę.

Przypomnę? Już podejrzewałem że cos jest nie tak. Ten facet albo nieumiejętnie coś ukrywał, albo był chory na inną chorobę niż nerki, tylko stara się to umiejętnie zamaskować. W razie czego patrzę jak przebiega droga do drzwi, co by szybko zwiewać, jak zacznie się dziać coś nieprzewidywalnego.

- Rozstaliśmy się 2 lata temu, bo moja żona nie chciała zajmować się dziećmi, tylko chodziła do koleżanek, chodziła na dyskoteki, ja dziećmi się zajmowałem, gotowałem obiady, chodziłem do lekarzy, a moja żona tylko pieniądze liczyła, bo ja pracowałem wtedy i zarabiałem bardzo dobre pieniądze. Tylko ja o dzieci dbałem, kupowałem im ubranka i zabawki. Moja zona to nawet ich wieczorem nie umyła ani nie przygotowała ubrań na zmianę. Nic nie robiła.

O kurwa ja pierdolę. Słowa, które wyrzucił z ust miały prędkość karabinu maszynowego. Zabrzmiało to jak zajebiście ułożona i wyuczona formułka.

- Chwileczkę, twierdzi pan że zona nie pracowała i nie zajmowała się dziećmi?

Znów pochylona głowa, ręka o czoła się ociera, na twarzy mojego rozmówcy skupienie. Nagle podnosi głowę i recytuje z prędkością karabinu maszynowego:

- Ja do niej jeżdżę i chcę zabrać dzieci do siebie, ale ona mi ich nie daje, zamyka się w domu, nie otwiera mi, bo ona u matki siedzi. Jak ja kiedyś wziąłem dzieci do siebie, to były brudne, takie chudziutkie bo pani w sklepie jak byłem Kupić ubranka powiedziała że pewnie są zagłodzone i niedożywione. A ona tak sprowadza jakiś gachów i piją i są libacje, a dzieci są tego świadkiem i patrzą na to i pewnie nie wiadomo co robią.

Chwila przerwy.

- Bo ja proszę pana nie mogę już – zaczyna płakać – ona tak zaniedbuje dzieci – i w płacz rzewnymi łzami uderza.

Rozmawiam z nim chwile jeszcze, informuję jak przebiegają procedury, że jeszcze u byłej zony wywiad będzie, że zostanie sprawdzone. Sprawę ma za tydzień, zobaczymy.

Wyszedłem od niego zaniepokojony. Szkoda że to ja nie robię wywiadu u byłej zony. Chętnie zobaczyłbym i usłyszał, co druga strona ma do przedstawienia.

Wywiadu nie robiłem, ale z koleżanką porozmawiać na temat tej rodzinki, porozmawiałem. Facet choruje na jakąś schizofrenię, czy jakąś manię. Żona z dzieciakami odeszła od niego, gdy nie chciał się leczyć a w domu urządzał piekło, ale związane nie z biciem, lecz przemocą psychiczną. Zaczął pedantycznie dbać o czystość, zaczął wszystko układać w jednym miejscu, a jak ktoś przestawił coś na półce, urządzał awanturę. Kazał nawet małym, kilkuletnim dzieciom sprzątać i myć podłogi, wszędzie rozkładał odświeżacze zapachowe. Jednym słowem urządził zonie piekło.

Żona była kobietą o 10 lat młodszą od niego. Nie wytrzymała któregoś dnia, wyprowadziła się do rodziców i złożyła wniosek rozwodowy. Na sprawie sądowej tez zachowywał się dziwnie, bo zaczął opowiadać, jak to ona nie chce sprzątać, ale poszło bez orzeczenia o winie, a dzieci dwa weekendy w miesiącu miały spędzać u niego. Na początku dzieci dawała, ale od kiedy zaczęły opowiadać jej że muszą sprzątać z tatą cały dom, udaje przed nim, że jej nie ma w domu rodzinnym.

Oczywistym jest, że dzieci nie zostały powierzone opiece ojcu. Zarzuty wobec matki się nie potwierdziły. A facet przychodzi co jakiś czas do mnie na dyżur, opowiadając jak to matka znowu zaniedbała dzieci. Zaszła tylko jedna zmiana – ojciec nie może zabierać dzieci na noc, bo wszystkie odwiedziny są w miejscu pobytu małoletnich, tak jak u matki.

Najstraszniejsze w tej historii jest to, że facet kiedyś był całkowicie normalny, dobrze zarabiał, utrzymywał rodzinę. Nawet nie wiemy, kiedy jakaś choroba psychiczna się rozwinie, niszcząc życie nam, i naszemu najbliższemu otoczeniu.