Menelownia na poddaszu

Rano trzymałem zlecenie - wywiad środowiskowy do sprawy o pozbawienie władzy rodzicielskiej. Wywiad u ojca dziecka, menela srającego i lejącego pod siebie, który całe swoje zasrane i przechlane życie mógłby zmieścić w beczułce taniego, śmierdzącego wina. Menel jest mi znany osobiście, mijam go przed sklepem w którym robię zakupy - śmierdzący, często osrany, żebrze o możliwość odwiezienia wózka zakupowego. Z tymi menelami to mam zawsze problem, pijaki jebane lubią mnie, bo przychodzę i pytam ich o rzeczy, o których już dawno starają się zapomnieć, zachlewając swoje mordy beczułkami za 3,99 z Biedrony. Jak tylko wychodzę ze sklepu, to leci taki jeden przez drugiego drąc mordę "uszanowanie kierowniku, może wózeczek odwieźć, bo suszy mnie niemiłosiernie". Przynajmniej jeden z drugim nie kłamie, ze na bułeczkę, mleczko, czy kurwa dzieci głodne w domu płaczą. Wiedzą, że mnie nie oszuka.

Godzina 15.30. Kończę dyżur w sądzie i swoim 15 letnim trupem udaje się na wskazaną ulicę. Typowa kamienica, do której wchodzi się przez bramę. Z zewnątrz wspaniały Burmistrz miasta ją odmalował - gryzła się z ratuszem, stojącym trzy domy dalej. Zamykające się drzwi bramy uświadomiły mi, że jestem w swoim żywiole. Przed schodami spogląda na mnie menel (z francuskiego "Cloushard", bo zaraz jakiś komentator bloga powie ze obrażam menela. Menel to menel - stoczył się na dno i jest syfem, wrzodem tego społeczeństwa. To muzułmanin dnia codziennego). Menel podniósł łeb na mój widok, usmarkana broda ze stróżką śliny i kałuża rzygowin lejąca się z jego wysyfiałej kurtki, jasno pokazała, w jakim jest stanie.

- Ryszarda takiego a takiego szukam - zwróciłem się do menela, zachowując odstęp co najmniej czterech metrów - jest w melinie?

- Yyyyyy, Ryyyycha? - wycharczał, wyrzucając resztki rzygowin ze swego otworu gębowego.

- Tak, Rycha szukam, wiesz gdzie jest? - mam w dupie ze to przecież człowiek i na Pan trzeba mówić. Człowiekiem on jest, jak jest trzeźwy, teraz to roślina łapczywie szukająca dostępu do światła i wody. Szczególnie wody.

- RYYYYYCHU!!!! - wydarł się na cały głos, unosząc do góry głowę i pokazując strupy, które spowijały całą jego szyję. RYYYYCHU, POOOOLICJA do ciebie - i zacharczał jakby śmiał się, ze swojego zjebanego poczucia humoru. 

- Zamknij się! Co się drzesz! - z obrzydzeniem go wyminąłem, przestępując co dwa schody i zmierzając do mieszkania, a raczej poddasza, na którym zagnieździł się ten ludzki szczur.

Napierdalam w drzwi. Oklejone dyktą, urwaną klamką i dziurą w środku, służąca do oceny gości, witających w tym apartamencie.

- Kto tam? - charczący głos wydobywał się z czeluści meliny

- Kurator, z sądu jestem - drę się na korytarzu, pełen wkurwienia, ze czeka mnie pobyt w smrodzie i syfie.

- Policja? - kurwa, jebane śmierdziele zawsze pytają czy Policja. Tak kurwa, tu nawet gliniarz nie wejdzie bez odbezpieczonego pistoletu, a ten jebany sąd wysyła mnie samego w takie gówno.

- KURATOR!!! - drę się do menela, który szuru, szuru, zmierza do drzwi. Otwiera je, a na mnie bucha odór śmierdzącego powietrza. Wyobraźcie sobie bezdomnego, albo lepiej pięciu, zamkniętych w pomieszczeniu 5 metrów kwadratowych bez wentylacji. Pomnóżcie razy pieć zapach, to poczujecie to. - Poznaje mnie PAN?

- AAAA, poznaje, poznaje - łypnął oczkami w moją stronę - proooooszę! i odchylił drzwi na oścież. 

Pakamera to jeden pokój, bez kibla i łazienki. Menel szcza do umywalki, a gówno robi w wiadro pod zlewem. Na środku pokoju stół, przykryty gazetą i tapczan, okryty szmatami, na którym leżał inny menel, śmierdząc i wydalając mocz w międzyczasie.Na stole zaczęta beczułka, którą to mój szanowny rozmówca pieczołowicie i starannie zakręcił, z utęsknieniem zerkając, czy nie uroni żadnej kropelki.

- To kolega, z więzienia wyszedł i nie miał gdzie spać. Urodziny miał wczoraj i wie pan, trochę wypiliśmy - charczał w moją stronę uderzając ręką w szyję. Kurwa, zawsze maja urodziny jak ja przychodzę. Kurwa, chyba normalnie zacznę prezenty im nosić.

- to Pan jest Ryszard taki a taki? - pytam z obrzydzeniem.

- Ja! - aż się wyprostował, jak do orderu przypinania.

Przechodzę do rzeczy. Kilka szybkich pytań potrzebnych do wywiadu. Rozglądam po melinie się. Rzygać mi się chce. 

- Rysiuuuuuuu? Kto to? - w drzwiach ukazała się głowa menela z dołu, który tak przyjemnie przywitał mnie swoim żarcikiem - Policja? - wybełkotał. Jak on tu kurwa się doczłapał? Drugie piętro, strome schody - czyngis-Cham jebany!

- Spierdalaj, spierdalaj Stachu - menel Ryszard kulturalnie wyprosił gościa za drzwi.

- .... ale rysiu? - z akcentem na Ryyysiu. Zapyziała morda nie ustępowała, wywalając fioletowy jęzor na wierzch.

Menel Rysiu doskoczył do drzwi i jednym szarpnięciem pchnął menela tak, ze poleciał na plecy lądując na schodach. Rumor wielki, jęki Stacha - wyjrzałem za drzwi, gdzie lump próbował wstać. Rączusia jego w powietrzu próbowała znaleźć jakieś podparcie.

- Rysiu, co to kurwa za hałas? - oszczana gnida na kanapie podniosła łeb przecierając zaropiałe gałki oczne. - kto to Rysiu? Policja?

Mam dość. Wyszedłem.