Pycha, pychotka los to.... psotka (dokończenie)

Jak myślicie, ilu jest takich bękartów w bidulach jak Jarek? Ile dzieciaków ma przejebane już na starcie swojego życia? Powiem Wam że wielu. O wiele za wielu. Ugrzęźli w beznadziejności swojego życia skazani na łaskę innych. Na zmieniające się twarze wychowawców, na przybywające i wybywające inne pokaleczone przez los dzieciaki. 

Jarek do Bidula trafił bardzo prozaicznie. Napisał list do pedagoga szkolnego że odbierze sobie życie. Wcześniej pociął się nożem na rękach, ale tak delikatnie, żeby za bardzo się nie skaleczyć. To wystarczyło, aby zawiadomiony sąd wydał decyzje o szybkim umieszczeniu Jarka w Placówce Opiekuńczo-Wychowawczej. Oczywistym jest że Jarek nie chciał się zabić, to było tylko jego wołanie o pomoc. O pomoc, by ktoś go zauważył i mu pomógł.

W Bidulu nie jest kolorowo. To często walka o przetrwanie i wyrobienie sobie odpowiedniej pozycji w grupie rówieśniczej. Trzeba się rozpychać, walczyć o swoje i wyrobić sobie odpowiednią renomę wśród innych, dłużej przebywających dzieciaków. Pozycję wyrabiasz albo kasą, albo strachem. Jarek który nie raz dostawał wpierdol od ojca nie czuł strachu przed bólem. I potrafił dobrze uderzyć. Tak dobrze, że niektórzy wychowawcy zaczęli się go bać, bo w napadzie szału stawał się nieobliczalny.

Końcówka jego pobytu w domu, zanim napisał list w którym straszył że odbierze sobie życie, to było nieustanne pasmo nieszczęść. Ojca już nie było, wyprowadził się, mieszkał z matką która kompletnie nie radziła sobie ze swoim życiem. Alkohol, ciągle zmieniający się faceci rżnący rodzicielkę w pokoju obok. Długi, często brak jedzenia i matka żebrząca rano na kacu, by poszedł załatwić jakieś piwo. PO pewnym czasie miał dość. Wstydziła się tym kim jest, wstydził się swojej matki, wstydził się jej bełkotu gdy zaczepiała go na ulicy jak wracał ze szkoły. Uciekał przed nią na podwórku, ukrywał przed kolegami. Jednocześnie jak ktoś coś złego na nią powiedział, walił w ryj. Z bezsilności. Szybko zobaczył, że inni zaczynają się go bać i schodzą mu z drogi.

W Bidulu szybko podporządkował sobie dzieciaki. Schodziły mu z drogi albo chciały się z nim zakolegować, ze strachu przed nim i jego nieobliczalną siłą. Jednak nie mogło trwać to zbyt długo. W końcu został umieszczony w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym. Może tam będzie mu lepiej? Kto wie...