Leokadia

       Drodzy czytelnicy bloga. Z przykrością chciałem poinformować, że zostałem nagrany jak pod niebiosa wychwalam nasz rząd, popieram proponowane zmiany legislacyjne w ustawie o kuratorach, możliwość zrobienia ze mnie podrzędnego urzędnika, który na pierdnięcie sędziego, ma na baczność stawać i nie daj Panie Boże Wszechmogący mieć własne zdanie. Tak! Potajemnie nagrywałem siebie i w zaciszu swojego gabinetu, który dzielę z 3 innymi kuratorami, puszczam na słuchawkach swoją rozmowę rozglądając się wokoło czy ABW, CBŚ i WOŚP mnie nie podsłuchują. Kierownik patrzy na mnie podejrzliwie, gotowy sprzedać każdego by tylko awansować wyżej i dostać nagrodę. Inni kuratorzy ze spuszczonymi głowami tworzą swoje historie w zaciszu szeleszczących komputerów, wstukując swymi palcami historie przez życie pisane, marząc czy w tym roku dostaną awans czy znów wszyscy usłyszą że kryzys jest i pieniędzy nie ma, dorabiając w międzyczasie gdzie się da. Szczęśliwi ci, których druga połówka zarabia średnią krajową i spinają domowy budżet, a w okresie urlopowym mogą wyrwać się na wczasy, choć jednotygodniowe.

       Rozglądam się wokoło siebie. Nie potrzebuje patologii którą odwiedzam w terenie by widzieć ją wśród ludzi mnie otaczających. Sam czasami zastanawiam się czy nie jestem jej częścią. Uśmiechnięte twarze, które na różnego rodzaju szkoleniach wdzięczą się do płci przeciwnej, pozostawiając w domu swoje drugie połówki. Pod pretekstem szkoleń wyjeżdżają w Polskę, by odreagować, nachlać się i zaimprezować a i niektórzy mieć nadzieję że zaliczą kogoś, ku uciesze innych współbiesiadników. Oczywiście, nie uogólniam, ale tak bardzo często się zdarza. Coraz częściej seks staje się zabawą, sportem służącym zaspokojeniu swych potrzeb, by potem obciągając spódniczkę i zapinając rozporek powrócić do codziennych swoich zadań. Rewolucja seksualna spowodowała, że coraz mniej nas dziwi to, ze ktoś z kimś się przespał, a wiele osób wręcz zazdrości, że nie mają tyle odwagi by „skoczyć w bok”. Na tym świecie połowa facetów zdradza, podobnie tyle samo kobiet. Podobno 10 % dzieci w związkach małżeńskich pochodzą ze zdrady. Zdziwieni? Hmmm, chyba nie ma czym.

       A co z facetami będącymi w morzu, w trasie samochodem, z dala od rodziny, żony, w wielotygodniowej podróży? Czy wszyscy oni utrzymują wierność swoim żonom, dziewczynom? A co z kobietami, pozostawionymi w domach, które spragnione są ciepła męskiego ramienia? Czekają na wybranka po kilka miesięcy i tygodni? Podejrzewam że nie wszystkie. Podejrzewam że wiele z tych kobiet chce wierzyć że facet jest im wierny, bo nie maja innego wyjścia. Tak im łatwiej – nie pytają, nie sprawdzają, nie starają się domyśleć. Bo po co im ta wiedza? By się zadręczać i szlochać do poduszki? Nie, nie chcą wiedzieć i chcą wierzyć ze ich wybranek stojąc w nocy na parkingu zamyka się w swej szoferce i śni o niej, marząc o czekającym go seksie za kilka dni czy tygodni, gdy obok koledzy prześcigają się w rżnięciu prostytutek. Zresztą, to samo myśli facet o swojej wybrance – samotna, czekająca na niego zona, która w wieku 25-35 lat radość z mężczyzny ma 1-2 razy w miesiącu albo i rzadziej. O czym będzie to opowieść? O dziwce, sprzedającej się na ulicy i obsługujących spragnionych kobiecych wdzięków tirowców, jak popularnie mówi się na ludzi wykonujących ten zawód.

       Sposób na życie tej samotnej matki był prosty. Obsłużyć jak największą liczbę facetów na trasie szybkiego ruchu i zgarnąć kasę. I tu moi czytelnicy, nie mający za bardzo pojęcia, powiem wam jak wygląda wiele tirówek. To nie tylko ubrane w mini ponętne Rumunki czy Ukrainki, stojące i pilnujące przydrożnych drzew, ale także starsze kobiety, które mijacie na ulicy czy w markecie na zakupach. Moja bohaterka ma koło 40 lat i od dobrych 10 para się tym najstarszym zawodem świata. Nie stoi też przy drodze i nie kusi swoimi wdziękami, bo najnormalniej w świecie ich już nie ma, ale ma coś, co powoduje że ma klientów. Jest jak bar przydrożny, który utrzymuje się ze stałych bywalców, spragnionych taniego żarcia i zniżek, bo dana trasę pokonuje kilka razy w miesiącu. Dlatego nasza bohaterka jest jak ten bar, żarłodajnia – polecana i używana przez stałych klientów, którzy biorą ją w pakiecie do obiadu i kawy. Za 50 złotych obciągnie, za 80 złotych zarucha w grubej gumie, by za kilka dni znów wrócić na posiłek i przyjemność z Leokadią, bo takie imię jej nadajmy. Podobno prostytucja wciąga, tak jak wciągają łatwe pieniądze, więc Leokadia już 10-15 lat obciąga spocone fiuty facetom w wielkich samochodach,  którzy możliwość zaspokojenia seksualnego sprowadzili do poziomu defekacji. Wracają potem do swych kobiet, całując je delikatnie w usta na powitanie, jako dowód wierności. Podobno dlatego nie całuje się prostytutki w usta. Nigdy!

       Leokadia trafiła przed oblicze sadu rodzinnego z zawiści ludzkiej. Nie mieszkała w pięknej willi ale w chałupce kilkurodzinnej, gdzie miała swe mieszkanko w którym wychowywała córeczkę. Niemałą już, bo 10-letnią, pilna uczennicę pobliskiej wiejskiej szkoły. Mała była zadbana, do szkoły chodziła regularnie, miała dobre oceny, wszystkie opłaty na bieżąco. Piórniczek, zeszyciki, książeczki. Nic do czego można się doczepić. Leokadia do domu nie sprowadzała facetów, na dobranoc ja przytulała, być może czytając książki o księciu z bajki, który na pięknym rumaku porwie małą księżniczkę do swojego królestwa, gdzie będą żyli długo i szczęśliwie. I właśnie ta szczęśliwość przeszkadzała niektórym mieszkańcom, którzy nie mogli patrzeć, że Leokadia nie jest taka jak one – mające mężów pijaków, zaniedbane dzieci, nie stała i nie żyła plotami jak one, nie skarżyła się, nie narzekała na swój los. Cicha, spokojna kobieta zarabiająca swym ciałem na życie. Dla nich była szmatą, bez honoru, choć one same w opiece po zasiłek pierwsze wystawały, traktując to jako jedyne źródło dochodu. Nie mogły znieść że jej córka nie powtarza żadnej klasy, nie ma dożywiania opłaconego z pomocy społecznej, nie oszukuje, nie kombinuje. Po prostu się prostytuuje.

       Jeden donos, drugi, wywiad kuratora. Podobno dziecko same w domu zostaje, gdy mamusia obsługuje panów na drodze. Że zaniedbane, że głodne, ze do domu nie ma jak wejść. Oprócz tego matka kurwiszon i dziecko zabiera na trasę. Opinia jaką ma matka na wsi spowodowała, że pomimo nie stwierdzenia zaniedbań, ograniczono jej władzę rodzicielską.

       I tak kurator jeździł przez 8 lat do Leokadii, doglądając córeczkę i prawiąc morały matce. Ta kiwała głową i dalej stawała na autostradzie. Prostytucja karana nie jest, a w końcu Leokadia ma prawo sypiać z kim jej się rzewnie podoba.

       I tak w wieku, gdy jej córka osiągnęła 18 rok życia, sąd zaprzestał sprawowania nadzoru. Bo pełnoletnia.

       Po kilku miesiącach od uchylenia nadzoru, jadę drogą ekspresową. Widzę siedzącą na ławeczce pod barem Leokadię. Obok niej siedzi jej córka.