Dzień Dobry. Zastałem Jolke? (częśc 2 ost.)

Dom patolki znajduje się na końcu wsi. Korowód sprawiedliwości, na którego czele zapierdalam swoim 15 letnim trupem, porusza się z niewielką prędkością. Dobrze ze to ranek, niewiele ludzi w obejściach, bo inaczej niezłe zbiegowisko by się zaraz zrobiło.

Zaparkowałem samochód przed samym domem, za mną bus bidula a kilkanaście metrów dalej Policja. Prawie każdy rzuca kurwami na lewo i prawo, bo nie są to sytuacje najprzyjemniejsze, tym bardziej że Patolka nie raz się odgrażała, że żadna kurwa jej dzieci zabierać nie będzie.

Żeby było jasne. Przymusowe odebranie to nie wygląda tak, że ktoś wpada, wykręca ręce, rzuca na glebę a dzieciaki odrywa od szyi mamusi. Co to to nie. Przymusówka jest przerywana w sytuacjach, gdy robi się gorąco, np. matka zaczyna się szarpać, dzieciaki się szarpią, itp. Wyznaczamy wtedy następny termin i …. Do skutku. Podobno gdzieś w Polsce kurator tak już po raz 20 napierdala i robi trybik u jednej rodziny.

Kiedyś zdarzyło mi się, że kamieniami w samochód rzucali, choć na szczęście żaden nie trafił w mój samochód. Miejscowe lumpy broniły kochanej rodzinki. Akcja została co prawda przerwana, ale po dwóch dniach mamusia przyszła do sądu i powiedziała, że sama odstawi dzieci do Bidula, co zrobiła bez problemów zresztą. I takie niespodzianki się zdarzają.

Uzgadniamy, że idzie z nami dwóch Policjantów, pracownik PCPR, Domu Dziecka i oczywiście młoda opeesiara, która z każdą chwila robi się bledsza. Dom w którym mieszka patol wraz z rodziną, to typowy popegeerowski blok sześciorodzinny – taki kwadraciak jednopiętrowy, od 30 lat nieremontowany, gdzie większość okien to spróchniałe, drewniane gówna, pozabijane w wielu miejscach dyktą i kartonami. Nie wiem, jak można doprowadzić do takiego stanu klatkę schodową, mieszkając tylko w 6 rodzin. Ściany wymazane długopisami i wydrapane napisy typu „szmata, kurwa, chuj mi lata”. Podłoga syfem zarośnięta, pełno wszędzie niedopałków. Wokół domu gromada psów, patrząca i szczekająca w naszą stronę. Czasami mam wrażenie że te stworzonka są inteligentniejsze od patoli, z którymi prowadzę walkę. Czy im kurwa tak ciężko kupić kilka litrów farby i pomalować te ściany? Czekają tylko i pierdolą w większości – bo gmina miała remont zrobić, bo kurwa innym zrobili a mi nie. Weź się lumpie jeden z drugim i pomaluj te ściany, kup nawet najtańsze drzwi wejściowe albo poproś o jakieś używane z demontażu i wstaw. Pierdolą tylko jak im źle, a czynszu od 20 lat i tak nie zapłacili.

W szóstkę stajemy pod drzwiami. Stuk, stuk pukam do drzwi, w ręku trzymając postanowienie sądu. Cisza się zrobiła jak makiem zasiał. Obok z mieszkania wychylił się jakiś facet – spojrzał na policjantów i na nas i spierdolił do mieszkania. Będzie miał co opowiadać przy jabolu pod sklepem pewnie.

Drzwi się otwierają i wygląda z nich….. Patolka. Zamulona, w brudnej, pomiętej koszuli. Oczy jej pierw zaspane, przymknięte do połowy, zaczęły robić się coraz szersze, większe, a na japie odzwierciedliło się zajebiste zdziwienie. Otworzyła swój otwór gębowy, ukazując ubytki w zębach, które oblepione próchnicą, zżerały do dziąseł to co zostało.

- Możemy wejść – chociaż zabrzmiało to jak pytanie, pytaniem nie było. Zanim zdążyła cokolwiek odpowiedzieć, władowałem się razem z całą świtą do środka mieszkania i od razu skierowałem swoje kroki do pokoju, w którym zawsze spały dzieciaki. Patolka za mną lezie i odzyskuje władzę w aparacie mowy, bo zaczyna drzeć się w naszą stronę, że nie mamy prawa wchodzić, to są jej dzieci, i takie tam pierdolenie jak zwykle. Złazi z wyra trójka najstarszych dzieciaków i patrzą w naszą stronę zdezorientowani

- Postanowieniem Sądu Rejonowego w K. z dnia………… - napierdalam w jej stronę formułkę z postanowienia.

- Kurwa, nie oddam dzieci – drze tą mordę w moją stronę,

- …w trybie artykułu …….. – dalej czytam postanowienie, nie wykazując żadnych, ale to żadnych jebanych emocji.

- Krzysiu, Stasiu, nigdzie was kurwa nie oddam, nigdzie nie pójdziecie!! – drze się teraz do dzieciaków i rzuca się na najstarszego. Obrończyni dzieci się znalazła, kurwa.

- … umieścić małoletnich w trybie pilnym w placówce opiekuńczo-wychowawczej. – Amen. Koniec. Przeczytałem, pouczyłem na koniec, choć pewnie i tak mnie nie słuchała. Ale kij jej w odbyt.

Na razie nic nie robie, pozwalam mamuśce odegrać szopkę. Niech się wykrzyczy, wydrze, to się uspokoi. W międzyczasie zapytałem gdzie dwójka najmłodszych – do szkoły poszli. To dobrze, tam ich zgarniemy i przy okazji oszczędzę im tych scenek w domu.

Patolka spuściła trochę z tonu, wstała z łóżka syna, na którym wręcz się położyła, rzucając się mu na szyję i wierzgając nogami na lewo i prawo, co nieomal nie doprowadziło mnie do śmiechu. Żałosność tej sytuacji była wręcz patologicznie komediowa.

- chłopaki, jedziecie do domu dziecka – spokojnie się do nich zwróciłem – zabierzcie najpotrzebniejsze rzeczy, podręczniki, macie na to 10 minut, ok.?

Chłopakom nie trzeba było 2 razy powtarzać. Wstali, zaczęli się ubierać, szybkie mycie. Nawet z matką nie rozmawiali. A ta od razu fajka w zębach, i raz się drze, to łazi w kółko i mamrocze coś pod nosem. Jak wlazła do kuchni, to jeden z Policjantów stanął w drzwiach kuchennych i ją przyblokował, żeby nie szwendała się i darła jak dzieciaki pakują swoje najpotrzebniejsze rzeczy.

- Kurwa, kurwa, co Pan tak stoi, nie pozwolę dzieci zabrać! – znów dostała napadu matczynych uczuć, szmata jedna.

- Uspokoi się pani, spali papierosa, chłopaki wiedzą co mają zabrać – tym razem gliniarz stopuje matczyne zapędy.

No cóż, myślałem ze będzie gorzej. Patolka ma resztę rzeczy dostarczyć do bidula w najbliższym czasie,

Po pozostałą dwójkę podjechaliśmy do szkoły. To typowa wiejska szkoła we wsi obok. Jakieś 50 uczniów. Dyrektorka jak mnie zobaczyła w asyście busa (bo Policja już nie była potrzebna) to się przeżegnała 3 razy. Kiwnęła tylko głową i zrezygnowana poszła przyprowadzić najmłodszych. Dzieciaki początkowo przestraszone, ale jak trójkę braci w samochodzie zobaczyli, to się uśmiechnęły i bez oporów pojechały do placówki.

Jak potem rozmawiałem z pedagogiem bidula, oni wiedzieli że trafią do Domu Dziecka. Są na tyle dorośli i dojrzali, że nawet ucieszyli się, że w końcu ta szopka, którą odstawiała ich matka się zakończyła.

W gruncie rzeczy to mi ich szkoda. Zamiast dzieciństwa to zapierdalali na dom, sprzątali, gotowali, zajmowali się młodszym rodzeństwem, gdy ta kurwiła się po melinach, lub przyłaziła nachlana do domu. Wyganiali jej kochanków, którzy po pijaku dobijali się wieczorami do drzwi, wołając ją by dupy dała.

Zjebałas szmato swoje życie i to jest twoja sprawa. Ale zabrałaś dzieciństwo tym, o których miałaś dbać i przygotować do dorosłego funkcjonowania. Czym one na to zasłużyły?